Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Muhabbet bağında, çiçekler açmış,
Sümbülü hem gülü, buldu bu gönül,
Ruhumun tahtına, sunulan taçmış,
Dergâha kavuştum, ondu bu gönül.

Muhabbet yoluna, kılavuz gerek,

Çok zalim bir hâkim, verdi karârı,
Başladı sevdanın, onmaz çilesi,
Şarâbın mahzende, gitmez humarı,
Başlayan zindanın, dolmaz çilesi,

Zindana düşenin, nedir bu hâli,

Kırgın bir yürekti, sessizce çarpan,
Nemlenen duvara, taşları dizdim,
Surlarla korunmuş, bir aşka tapan,
Elemle süzülen, yaşları dizdim.

Sızarken camlardan, soluk bir ışık,

Tencere yuvarlandı, kapağını bulamaz,
Altı fazla kararmış, is’lerine bak hele,
Benimki senden kara, deyip masum aramaz,
Tencere kara çıktı, diplerine bak hele.

Dam üstünde saksağan, vur beline kazmayı,

Gökler yarıldı, yıldızlar döküldü semâdan,
Bülbül nâğmesi, nevhâ’ya dönmüştü nevâ’dan,
Âdil kadere derim ki; bîzârım, nefretten,
Bîzâr etse de alevler, dönüş yok dâvâdan.

Artık acılar zirvede, kararan akşamda,

Bir anadır gül ağacı,
Güller verir tane-tane,
Gonca kopsa çeker acı,
Dal tutuşur yâne-yâne

Yanağına düşse alı,

Aşk İle Şefkât

Muhabbetin ölçüsü, ne okkadır ne arşın,
Aslında sevmek için, güzel çirkin aramaz,
Esmer de olabilir, hatta belki sarışın,
Sevgi güzel haslettir, güzel çirkin aramaz.

Biz eskiden vuslata, nasıl da yarışırdık,
Vasıtalar olmazdı, aşkı kâlpte taşırdık,
Yürüyerek giderdik, taşlıydı yollarımız,
Ayla birlik yürürdük, bu hale hep şaşardık.

Biz gideriz o gider, yollarda arkadaştık,

Hikmetli sözler olur, dinlenir söz edenden,
Hiç takdir beklenmesin, incelik bilmeyenden.

İnsanlar içersinde, lüzumsuz etme bir lâf,
Bakarsın ki sonunda, çıkmış büyük ihtilâf.

Hasretten zorlandı, göğüs kafesim,
Bir selâm göndersen, sefâ bulurum.
Yad’ına tahâmmül, etmez nefesim,
Es kazâ gelirsen, sefa bulurum.

Nazenin şu bahar, hasret bitirse,