Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Kör döğüşü sille-tokat gidiyor
Vursa bile vurduğu yer mor değil
Bağrış-çağrış kime hitap ediyor
Söz ateşli ama kızıl kor değil.

Güzel sözle teskin edin ayırın

Yaylar nasıl yaylandı okundan nefes alıp
Doğruluk fırlatıldı yalanın kirişinden
Gurbette türkülerden hamamda cümbüş çalıp
Peştemâl hicap etti hamama girişinden.

Esasında kalplerde endişe dolu-dolu

Ölmeden söz ver bana, gelir isen kabrime,
Ektiğim fidanlardan, sevdalı sümbül getir,
Tüm gönül bağlarından, çiçek topla yerime,
Goncaları açılmış, muhabbetten gül getir.

Ömür denen hedefin, yoluna koyulmuşum,

Göze bir kıl düşmüş ise, baksan âlem görünmez,
Hele bir bak, şu kıla ki; mahareti bilinmez,
O küçük kıl, kilit olsa, pencereler kapansa,
Gözyaşını, silersin de, gördüklerin silinmez,

En ufak bir, hüzün dahi, zehir katar aşına,

Bu gaflet uykusundan, açtım birden gözümü,
Gün bitmiş mevsim bitmiş, sonbaharın başında,
Tembellik döşeğinden, gördüm gelen güzümü,
Uğurladım zamanı, duran hüznün başında,

Hiçbir fayda vermedi, mazide kalan yıllar,

Dalga geçer dalgalar, kâğıttan kayığımla,
Küçücük kalbim vardı, içinde sessiz duran,
Koca-koca balıklar, tutuversem ağımla,
İşte şu benim kayık, sahilde sessiz duran.

Hayatın sahilinde, kalkmayı bekliyorken,

İnsanlar çeşit-çeşit, hem iyi var hem kötü,
Hayır-şer birlikteyse, fark etmiyor gülleri,
Kimisi kini emer, kimisi helâl sütü,
Bu farktan gönülleri, çift görüyor gülleri.

Karanlığı ürperten, sessizlik var yanında,

Karışık ezdada bak, bunlar cana bir liste,
Farklı her bir parçayla, ihsan böyle sunulmuş,
Habbe ve habbecikler, hayat için fihriste,
Ezkârdan istimaya, her ses böyle duyulmuş.

Gündüzün aydınlığı, gecelerle bilinir,

Ne rüzgâr var ne meltem, üfleyiş beklenirken,
Gözler bir şey görmüyor, her şey yokluk içinde
Gece-gündüz var olur, günlere eklenirken,
Herşeyin menşe’î var, tohum toprak içinde.

Yalnız karanlık görür, açsa bile gözünü,

Her biri bir güneştir, sudaki kabarcıklar,
Binlerce parıltının, gözü göğe dikilir,
Gelip gider öndeki, sonraki kabarcıklar,
Sönerek gizlenirler, deryalara çekilir.

Her bir köpük göz kırpar, kaybolur parıltısı,