Beddua 2 Şiiri - Murat Yıldırım

Canımın yangını ile sarıldım kaleme
Bana yaşattığın keder döküldü dilime

Gülmek bana haram oldu dünyada
Dilerimki gülmesin yüzün iki cihanda

Ayrılığın böylesi düşmanımı bulmasın
Sana bir tek sözüm var mezar taşın olmasın

Gözlerimde kalmadı senin için tek damla
Senin gibi kim varsa yargılansın idamla

Rahmetiyle sorguya almasınki yaradan
Yüreğimin yangını köze döner o zaman

İflah olmaz elinden sarılan hiçbir yara
Acemi cellat bile düşürmez kulu dara

Ruhunda çağlayanlar Zehir taşır bendine
İnancının gereği dehliz düştü nefsime

Hercai bahçıvandın talan ettin bağımı
Girdiğin bataklıkta kalpsiz koydun adımı

Bundan böyle yanımda olmayacak değerin
Yaradandan dileğim benden gelsin ecelin

Sarılsın bedenine amansız sürüngenler
Dağlamasın yaranı ne yaren ne hekimler

Derin olsun mezarın yol geçsin üzerinden
Dua eden olmasın kahreyle kederinden

Düştüğün bataklıkta dost bildiğin kişiler
Sana benim dilimden şarkılar söyleyecek

Bilmesende sözlerin sana yazıldığını
Okurken hissedersin canının yandığını

Pişmanlığın ne denli mazini hatırlatır
Her mısra gözlerinden kanlı yaşlar akıtır

Kusursuz kulmuş gibi anlatsanda derdini
Gözler yalan söylemez belli eder kendini

Bu gün senin günündür ama yarın olacak
Feryadımı duymayan kimseler kalmayacak

Seni benden dinleyen canına kast edecek
Tüm insanlık adına benden af dileyecek

Bu sana son sözlerim dilim lal gözüm yaşlı
Şahidim yaradandır mahkeme-i kübrada
Çaktığında görürsün ben durgun sen telaşlı