Aynur Uluç Şiirleri - Şair Aynur Uluç

Akar hayattan süzme
Kareler kalır bazen
Görünmez bir kalem geçirir
Sevdanın paklığını
Kâğıdın aklığına

Yalnızlığın girdabında sevgiliyi ararken
Daha da yalnız kalmayı isteyebiliyor insan

Sanki yalnızlık koyulaşınca hayâlde
Katıksız yaklaşmak mümkünmüş gibi
Sanki ışıklar ve sesler

seni biçim yapmadım kırgınlığıma
yalvardım, doğur yeniden
dirilt ateşi

istedim
dünyaya meydan okuyan

Duvara çarpsam, ne olur
Acır mı canım
Geçebilir miyim öbür tarafına

Çerçevenin dokusu çok mu kalın
Kıramaz mıyım

Gizlendiğim dünyamda yeşeriyorum
Dal veriyorum ince ince
Tomurcuklar çıkıyor bedenimden
Korkarak açıyorum çiçeklerimi
Kokusunu saklıyor
Tadını örtüyorum

Şekil değiştiriyor anılar
Yeniden buluyor mankenini

Tılsım…

Ey hayatın tılsımı

ne tozum belli benim ne rüzgârım
kuş olup uçtuğum
ne de yüzdüğüm debi
tam nehrin bal suyundayım diyorum
güneşlerim pür telâş
bir bakıyorum ellerim aşeriyor kor suyundayım

Bir ezgi, damarımda gezişi dinlediğim
Notaları yazmış gibi anlamında yüzdüğüm
Karşıma çıkıveriyor bir adım ötesinde
“Balık tutan şaşı kedi sokağı”ndan iniyorum denize
Dingin geliyor dalga sesleri
Barınakta tutunuyor martılar

Buruk bir aşk türküsü
Duyduğum çığlık
Karanlıklar içinde
Zincirlerin isyanı
Kar tanesi açtı çiçeğimin ucunda
Kıvrılırken yollar

Kadınım;
Söyleyemem aşkımı öyle ulu orta
Söyleyemem, deli gibi aşıkken bile
Aynada yüzüm canlanır
Dillendirirsem sevdamı bir gün
İyi dinle, anla beni