Sevdiğim küsme bu bağrı yanmışa
Bir yerde eğleşip, kalmadan geldim
Bakmadım ayaza, bakmadım kışa
Ceketi sırtıma almadan geldim
Sevdâya mihmandar bildim imanı
Ağlama gözyaşın sele götürür
Ne varsa bildiğim vicdâna dâir
Kağıdın üstünde sevdân oturur
Ey tek bir şiirden vazgeçen şâir
Sensizlik Ebrehe ve sen Ebabil
Gözlerim arıyor güzel yüzünü
Akıyor gözyaşım acep sel m'ola
Bugün de yaşadım dünkü hüzünü
Anamın yerinde esen yel m'ola
(istanbul-2004)
Kurtulur yüreğim esâretinden
Bağlayan zincirler kırılır bir gün
Duyduğum sevdanın harâretinden
Ya Leyla ya Mecnun dirilir bir gün
Ne kalbim sıkışır ne gözüm ağlar
Eridim derdimden, yandım da söndüm
Sen bana bir damla yaş akıttın mı
Islanmak ne kelâm deryaya döndüm
Sen bana bir damla yaş akıttın mı
Gözümde göz bebeklerim ağladı
Ey bana derdimi veren
Tek damla umut Sendedir
Ey arşa yıldızlar seren
Ağmayan bulut Sendedir
Ey benim ruh-u tamâmım
Bil ki yâr belâdır, tuttuğum yasım
Yüreğimin derdi sen değilsin, bil
Kasılır her yerin, hem kasım kasım
Dünyânın son ferdi sen değilsin, bil
Ne bildin aşlıktan, açlıktan yana
Zevk almaz oldum sabahlarımdan
Bir kurak düştü bahçeme
Bir kurak ki gülüm
Ağlıyor bülbüller
Sanki,dünyadaki tek bahçe benimkiymiş gibi
Ağlıyor bülbüller
Sen misin ey koca çocuk
Sevda ummanına dalan
Biz de yüzdük Mecnun olduk
Elde yine sıfır kalan
Demek yok bir tutam ışık
Cânânım, niyetim taam-i üzüm
Dinmeyen inadım senden yâdigâr
Tutmayan dizlerim, görmeyen gözüm
Kırılan kanadım senden yâdigâr
Yürek ki dağılmış, akıl ki câhil
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!