Ayhan Yavuz Açıkgöz Şiirleri - Şair Ayha ...

Son yeminim bu, son çırpınışım
Yakînen gördüğüm son iyi şey
Bundan sonrasına ermez
Ne aklım, ne ömrüm
Tekrârı yok çığlığımın
İyi dinle yetim rüzgarlarımı

Gözlerime demirlemiş, yüreğimin yaraları
Dertlerim azalır sandım, terkedince buraları

Soluyor soluyor cânım
İmanım ölüyor cânım
Zamanım doluyor cânım

Halîfe rûhumdan mahcûbdur yüzüm
Deryâ-i zulmette boğulur muyum
Dağlardan heybetli, fecirden düzüm
Tanrıdan gayrıya eğilir miyim

Bir hâl ki gaybı yok, olmuş aşikâr

Avucumda sıkınca,
kanatır, acıtır ve ağlatır...
Canını yakar en sevdiklerimin,
fırlatınca öfke ile...
Ayağımı alıkoyan ve salıveren bedenimi toprağa,
parçalarcasına...

Kuruttu göllerim zalim gurbetler
Su ver ihvan iman gölünden olsun
Tat vermiyor binbir türlü şerbetler
Su ver ihvan iman gölünden olsun

Kurumuş çınar gibi devrilirim

Ey Ali'nin evlâdı, Muhammed'in torunu
Sen misin inanamam, Belâ çölünde solan
Acep her gün ağlasam, zaman gelir mi geri
Kurur mu gözden akıp, yaşım gönlüme dolan

Bekle meydanda beni, doldurayım yanını

Aklımı başımdan aldı bir edâ
Kalbimi durduran, sen miydin ay kız?
Yıktı duvarımı tatlı bir sedâ
Gönlüme set kuran, sen miydin ay kız?

Çatılmış kaşında, bir naz bir celâl

Olmazsam Rahmân'ın seyrine âşık
Bu hâli üstümden atarım bacım
Görmezse gözlerim bir tutam ışık
Bir kalbin düşüne yatarım bacım

Yıkılır nihâyet bâtıl düzenler

Sebep yok...
Rüyamda gördüm belki...
Belki beynime aldanılmışlığınn güneşi geçti...
Çıldırdım belki rüzgârından, bitmeyen bir sergüzeştin...
Belkisi de yok belki...
Semer mi vurmak lâzım bu laf kalabalığına,

Sen şehid
Sen seyyid
Adın Ahmed
Nûr-u ümmet
Gözlerinden akan yaşlar
Hakkla biter Hakkla başlar