Ey benim yurdumun gül insanları
Dağlardan, kan açmış güller dermeyin
Ey Hakkın gül kokan kul insanları
Gülleri dest-i zâlime vermeyin
El olun dibekte küfrânı döğün
Görmediğim uzaklarda durma
Ağlarım
Yakınımı kaç kez kurban edeyim
Kaç kez unutayım en uzaklarımı
Üç tane yatıp gelirim dedin
Ben onüçüme geldim
Bir yol bulup gittiğini
Unuttum mu sanıyorsun
O yollarda bittiğini
Unuttum mu sanıyorsun
Zikrimdedir herbir anı
Güzel yüzlü bu hâleti çöz tenden
Aşk kokusu duyulmaz her bedenden
Bir acı söz duymak istersen benden
Yârsız kalasın!
Deyince incecik elin elime
Tut sıkıca, hiç bırakma elimi
Yalnızlığa güç yetmiyor Yâ Velî
Senin için göze aldım ölümü
Sensiz yaşam pul etmiyor Yâ Velî
Gördüm ki nasîbi yokmuş mertlerin
Aksakallı bir dedeyle tanıştım
Dedim; 'Dede umut kestim çözümden'
Hakk ismini zikretmeden konuştum
Hece hece vurgun yedim sözümden
Düşler beni birer birer terketti
Gerçeklerle yalanlarla
Uygun adım yürüyoruz
Ölenlerle kalanlarla
Uygun adım yürüyoruz
Hızır sağda Yunus solda
Bırakmıyor, saptırmadan doğrudan
Etrafıma çit çeviren yalanlar
Düzden çıkıp gider oldum eğriden
Fitne ile dağ deviren yalanlar
Sefil kıldı düşmek bilmez beyleri
(Gurbette kalmak değil, gurbette yalnız kalmak koyuyormuş, öğrendim... Öğretenler sağolsun...)
Yalan oldu yalan oldu
Doğru idi yalan oldu
Söz verdin ararım diye
Son sözün 'oyalan' oldu
Ey adaletiyle can veren bize
Bu canı canânı Sana borçluyuz
Seninle geliyor asırlar dize
İşleyen zamânı Sana borçluyuz
Anlatır ismini kurduğun denge
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!