Yüreğim sende kaldı,
Sende kaldı...
Varamadım saramadım...
Kanamadım yanamadım...
Bilemedim gülemedim...
(Canıma gurbetin tak ettiği bir anda... Canım anama...)
Ağlarsan dar gelir bu dünyâ cana
Bir damla gülmeye hayâ ederim
Sorsalar 'sevdiğin kim' diye bana
Sen derim, sen derim, yine sen derim
Nasıl sana küsmediysem
Sen de beni yerme güzel
Huzurunda susmadıysam
Doğru kelam verme güzel
Sen çağlama gök dinmeden
Gelse âlim, gelse hekim
Değiştirmez karârımı
Kimden geldi bu hak hüküm
Ve kim öder zarârımı
Söyle bana ben mi zorum
Bir kavgaya girdim dönülmez geri
Gözüm döndü, vurdum, aklım yetmedi
Sel götürdü Hîra dağından beri
Kışa siper durdum, iklim yetmedi
Ahdi düşünmedim ömrüm çok gibi
Ey mutmaîn olamayan zor nefis
Bu sokaklar geçmeyince, hep dardır
Sanma sakın, duymayana yok lafız
İcâbında bu yol borandır, kardır
Bastığımız en sıhhatli zemindir
Baş koyup, yastıkta can verdiğimi
Herkes duysun yorgan duymasın gülüm
Öz elimle boynuma gerdiğimi
Herkes duysun urgan duymasın gülüm
(adana-2001)
Ayrıldım anamın gül kollarından
Gayrı hasret yolcu, bense sılayım
Çıkmışım gerçeğin tüm yollarından
Ben nasıl zâhirde salât kılayım
Çözüldü bağlarım dizimi tutan
Yolundan geçerken ömrümü buldum
Vefâyı borç bildim cânıma anam
Koşarken sana göğsümden vuruldum
Sar da kes görmesin kanımı anam
Bu yollar hayâsız bu yollar bozuk
Sayısız insan tanıdım anam...
İçlerinde çok saygı duyduğum,
Çok sevdiğim,
Çok imrendiğim,
ve
Âşık olduğum insanlar oldu...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!