İtiraf ediyorum affet beni
Yokluğuna alışmaya
Seni unutmaya çalıştım
Ama unutamadım alışamadım
Unuttuğumu sanmıştım
Meğerse aldanmışım kendimi avutmuşum
Artık çıkmaz oldum pencereme
Perdelerim kapalı
Baharı beklerken camların ardından
Şubat lar görünür oldu
Camları kırsam ne yazar ki
Zemheriler göz kırpar oldu ufuklarda
Elim dağlara
Tenim yokluğuna
değince
Tanıdım kendimi
İşte o acılar içinde başladı ezgim
Ben tanımaya karar verince kendimi
Anlatmaya kalksam
Anlamsızlaşırım iyice
Dile getiremem seni sevdiğimi
Kalemime kağıdıma anlatamam seni
Gücenirler sonra
Dargın dargın
Artık atım çıkmaz dörtnala
Patikalarda yayayım
Seherler de zindan oldu
Misafirim bacasız eve
Yitirdim kendimi
Yaşam akşamlarında
Yarınları karartmaya
Ne hakkımız vardır bizim
Yaraları çoğaltmaya
Ne hakkımız vardır bizim
Baharları küstürmeye
Ben gurbetteyim gurbetler bende
O yar umudun kesti mi acep
Hep kalıp sılaya dönmememde
Nazlı yar bana küstü mü acep
Güle benzer gül yüzlü cananım
Baharım olsaydı
Ben ağlar mıydım sanırsın
Güneşim doğsaydı
Ben ağlar mıydım sanırsın
Savrulmasaydı ruzgarlarda
Dize dize şiirlerim
Hasretin durur her yanımda
Lavabodaki aynada ayrı özlem, deniz mavisi gözlerinin izi
Masada ayrı hasret, kalemde kağıtda satır satır
Kırık kanepedeki yarı yırtık yastıkda durur kokun buram buram
Resmin,kireci sökülmüş nemli duvarda, daha ilk gün ki gibi bakar yüzüme bütün sıcaklığıyla
Ellerim, hala ellerini tutar vaziyette,alışamadı sensizliğe
Bir kere düştüm yaşamın bağrına
Hep doğduğuma söylerken ağladım
Kalkıp düşmekle yürüdüm yarına
Düne bugüne bakarken ağladım
Aşklar yaşadım hem tatlı hem acı
Sefa görmedim hep çektiğim acı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!