Yıllar oldu rengim soldu
Gözyaşlarım sel oldu
Bu günler dünden boğuldu
Ve ben yine ben
Ya sen
Yıllar oldu bende yokluk
Değer mi insanları kırmaya
Mademki sonu ölümdür dılom
Ne gülmeye ne de ağlamaya
Mademki sonu ölümdür dılom
Öldürelim ayrılığı bir bir
Yeni bir dünya isterim baba
Bu eskimiş iklimleri ezberlenmiş dünyada
Kuşlar bozmasın yuvalarını
Göç etmesin turnalar katar katar
Yeni bir mevsim isterim baba
Bu dört mevsimin dışında beşinci mevsim
Ya tut elimden bırakma yar
Ya da kapat kapıları sonsuza kadar
Ya al kalemi beraberliğimizi yaz
Ya da ayrılığımıza kalk
Al kazmayı küreği mezar kaz
Ya eyvallah ya merhaba
Suskunum sana şimdi
Suskunum en dilsizinden
Suskunum her gece
Lal oldum
Şiirlerimde her kelime her hece
Bir ay devrilircesine ışığın susmasındayım dargın dargın
Son adımı olurken bir yaşamın kanayarak
İlk adımı oluşu bir diğer yaşamın aynı adım
Buğulandır ruyaları ürpertir yaşamı
Olmazlar olmaz diye inatlaşırken
Olurlar kalır çaresiz
Olurlar olmaya durmuşsa
Neden akmıyoruz ırmak boylarında
Bütün sarhoşluğumuzla
Masallara inelim her ezgimizde
Her mısrasının derinliğine dalarak
Hayat müsade ediyorken
Gelin yaşama duralım ilgıt ilgıt
Ağlamak, sabahlara dek
Ağlamak, geceleri ağlatana dek
Ağlamak, bütün kederleri iterek
Ayrılıkları terk ederek
Ağlamak, içindeki kirleri dökmek
.ve ağlamak hep ağlamak
Kaç kere ismini değiştirdiler
Ama sen bende yine sendin
Kaç kez fotoğrafını yaktılar
Ama sen yine sendin gönlümde
Leyla dediler bitiremediler sahralarını
Züleyha ettiler yitiremediler yusuf’larını
Ne bir dost buldum dost olabilecek
Ne bir yüz gördüm bana gülebilecek
Ve hep arda bırakıldım hep tekmelenecek
Gülüşlerim kaldı boş sokakları süsleyecek
Akar yalnızlığım yalnızlığıma yetecek
Ve artık yalnızlığımla yoklar çoğalmakta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!