Hele hoş gelmişsin gurbet şehrine
Bizim ev hemencik garşısı emmi
Gitmesin düdükler senin gahrına
Galaba buranın çarşısı emmi
Furundan alırız sıcacık ekmek
Bir yuva kurarsan benden uzakta
Farzet ki ben öldüm beni düşünme
Bensiz yaşadığın her mutlulukta
Farzet ki ben öldüm beni düşünme
Kararlısın madem git güle güle
Uzaktan uzağa öyle gururla
Gözünün ucuyla bakar geçersin
Ne var ki teninde, böyle rüzgârla
Yaban gülü gibi kokar geçersin
Methiye az olur yetmez kelime
Onunla göz göze gelince birden
Bir ömrü yaşadım saymaktır sevmek
Bin yürek yarası gibi derinden
Bir kalbin ahını duymaktır sevmek
Aşk yayından çıkan bir oku yiyip
Duydum ki gönlünden kovmuşsun beni
İki satır yazıp yolla son defa
Sakın yalan deme dinlemem seni
Sözlerini kestim balla son defa
Sen mi yargıladın verdin ilamı
Fayda vermez artık bütün duygular
Umut dallarımı kırdıktan sonra
Ne çıkar dünyayı tabulasalar
Şu hasta kalbimi yorduktan sonra
Neye yarar artık sevse sevgilim
Benim sevdalarım hep bahtsız olur
Ya yıkılır gider ya da yok olur
Bir nefestir sanki göğsümde solur
Ya yıkılır gider ya da yok olur
Kimi sevsem naza çeker kendini
Böyle derinlere gömülmezdim ben
Beni sevdiğini söyle ne olur
Çok mu görür bunu birazcık seven
Beni sevdiğini söyle ne olur
Bozulmuş bağlarda sensiz gezerim
Ona rastlıyordum her gün bu yerde
Elinde çantası, saçları belde
Bu aşkın sonunu bildim herhalde
Ona sevdiğimi söyleyemedim
Son görüşümdeydi dünyam yıkıldı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!