Yollarım tozludur, herkes göremez,
Çekemezsin dedim yâr, inanmadın mı ?
Bu yola benimle, herkes giremez ,
Gelme dedim sana yâr, inanmadın mı?
Bir hırka, bir lokma yeterken bana ,
Günlerden geceydi.
Sözde her yer zemheri karanlık.
Karanlıkta bir ışık.
Ay doğdu yüreğime ,
Yüreğim Ay'a aşık.
Yıldızlar yoldaşı olmuş,
Su göğe çıktı,
bulut yere düştü.
Ruh bedene daldı,
beden ruha döndü.
Ağaç tohuma verdi,
tohum filize döndü.
Dağlara taşlara açtım sırrımı
Verme dosta sırrı, çek git dediler
Aradım da buldum dost kervanını
Yolumuz çok uzun, dön git dediler
Sabır taşı olmam gerekir imiş
-
Haydar Güner
Tüm YorumlarSevgili Aydan Güner Özdemir,
Şiirleriniz, içsel bir yürüyüşün, yürekle dokunulmuş sözcüklerinin izlerini taşıyor. Her dize, bir suskunluğun sesi, her mısra bir zamanın tanığı gibi. Duygularınızı kalemle değil, doğrudan yüreğinizle yazdığınız belli.
Ne var ki, burası –maalesef– "yazan çok ...