Aydan Güner Özdemir Şiirleri - Şair Ayda ...

Bu gün hava karanlık, telaş içinde
Ben yağamadım ki, yağma be bulut
İçinde saklayasın tüm dertlerini
Muhanete fırsat verme be bulut

Attın beni Dünya'ya özene bezene
Al dedin sundun kendini bana
O yumuk yumuk ellerime
Masum gözlerime
Koydun yıldızların ışığını yavaşça

Aynımın düştüğü yerde gördüm hasreti,
Hem içimde çok yakın, yar hem de ırak,
Tabanlarım.parçalandı, aylar zemheri,
Kabuklarımdan kanarım, gel beni bırak.

Ahuzarım sel misali, coşarak gider,

Şahsıma münhasırdır iyi niyetim,
Bilen iyi bilir, bilmeyen havaledir...
Bakışlarım hoyrat mıdır bilemem,
Gören gönüle nevaledir.

Bir od düşmüş dem-i yüreğe,

Gecenin bir yarısı...
Hüzün ve ben.
Ayda asılı kalmış yüreğim..
Ha koptu, ha kopacak.
Urganda ipek böceği
Ha ördü, ha örecek.

Şu dünyanın yükünü,
Aldım omuz çok ağır.
Bağır dilim sen bağır,
İnsan kör, insan sağır.

Yer-gök inler duyulmaz,

Kalemim aç ve oynak.
Yazmak istiyor fütursuzca her şeyi.
Yakın, ırak ne varsa,
İyi, kötü , ne kadar zıtlık varsa hayata dair,
Her şeyi vermek istiyor kâğıda...
Yazsa mı, yazmasa mı!..

(O)lumsuzluk tersiyle karışmış hayata,
(Y)alpalanmış hayatlar çaresiz,
(U)mutlar hoyrat,
(N)edenler- niçinler uçuşurken semada,
(S)ahi Dünya neydi benzerken Topaca,
(U)nutma ömrün biteceğini hunharca.

Hali vakti yerindedir, grantuvalet,
İçinde kalmamış hiç zerre merhamet
Ona göre parada, var bir alamet
Gözlerini hırs bürümüş, yobaz beyinin.

Fikri neyse zikride, her zaman odur,

Yollarım tozludur, herkes göremez,
Çekemezsin dedim yâr, inanmadın mı ?
Bu yola benimle, herkes giremez ,
Gelme dedim sana yâr, inanmadın mı?

Bir hırka, bir lokma yeterken bana ,