Attila İlhan Şiirleri - Şair Attila İlhan

15 Haziran 1925 - 11 Ekim 2005
Attila İlhan

tuzlu ve uzak temmuz'ları osmanzade'nin
şu geçen son tramvay mıdır iskele'ye
çatalkaya'da yıldız yağmuru kızılca
kıyamet
ilk incir mahsulü borsa'ya yarın geliyor
yazıhanenin camları yumuşamış öyle sıcak

Devamını Oku
Attila İlhan

yağan güneş tozudur billur palmiyelerden
ne çok ağustos böceği / yalnızlığa uzayan
deniz süt liman / yaprak kımıldamıyor
ispanya'da iç savaş 'non passaran! '
ışıktan süs kılıçları ayna parıltısından
buz mavisi sürahiler aydınlığa doymuş

Devamını Oku
Attila İlhan

kalın sonbahar hüzünleri / mektepler açık
'türküz cumhuriyetin göğsümüz tunç siperi'
soğuk denize dalıp çıkan karabataklar
zincirleme şimşekler ki küf yeşili kilitlenir
yağmur sersemidir taşlıkta ıslak serçeler
herkes ulucak'tan dönmüş menemen yasak

Devamını Oku
Attila İlhan

yeryüzüne başka bir yıldızdan inmiş gibi
yabancılar
meşin ceketleriyle çarşıda
konuşmaları başka türlü
cıgara içmeleri değişik
gülüşleri ve bakışları da

Devamını Oku
Attila İlhan

kurtalan treni'nde unutulan bir kız çocuğu
yıllardan kimbilir dokuz yüz kırk üç müdür
sürdürür ömrü boyunca başladığı yolculuğu

kurtalan treni'ni sanki rüyasında görmüştür
kederli bir yağmur içinde bütün camları buğulu

Devamını Oku
Attila İlhan

usul usul karanlıkta kürtçe konuştular
ağaç suratlı iki adam
kurt olduklarını bilmiyordum
ne dediklerini anlamadım
birdenbire konuştular dağların umum
susmuşluğunda dinlenip dururken sonbahar

Devamını Oku
Attila İlhan

Yangınlar alevinden geçip de gelen dost
Yanar olmuş yüreğin nar olmuş lilişan
Sen insansın sen insansın sen insansın sen insan
Sen insansın hey lilişan sen insansın sen insan

Ağır başlı kitaplar senin adına

Devamını Oku
Attila İlhan

Gecenin arkasında bir yerde
Ufaldıkça gaz lambaları
Nehrin omuzlarına yaslanıp yaslı bir dindar
Yalnızlıktan soğumuş dağlar
Kalpaklı bir süvari dolaşırmış gizlilerde
Köylüler böyle diyorlar

Devamını Oku
Attila İlhan

biz buralı türk düşük bıyıklı
yedi toprağa düşük allah diyen
barut yalamışlı tekbir soluklu
üç hilâl dökülür ellerinden
uf içi kalabalık büyük allah

Devamını Oku
Attila İlhan

beykoz'da bir balkonda alıngan bir ud buldular
ay buluta giriyor yıldızlarla doldu sular
ağaçlar mehtabı dağıtıyorlardı unutuldular
ölmekle sevmek hiç yakınlaşmamışlardı bu kadar
infilâk edebilirler dudak dudağa bir dokunsalar
ay buluta giriyor yıldızlarla doldu sular

Devamını Oku