yağmur damlıyor
ağıyor yürek
buzullar üstünde çirkin bir lekedir yaşamak
yalanın gölgesinde..
15.03.2008
Bir çift göz
Hık demiş babasının burnundan düşmüş
Burnunda melekler gülüşmüş
Gülücüğüne kelebekler üşüşmüş..
Bir çift el
hala ilk sokağındayım yaşamın
bir türlü ilerleyemedi adımlarım
hep aynı sokaktaydı
elim sende oyunlarım
isyanlarım, sanrılarım
küsmelerim, kavgalarım
sabah hiç olmayacak
gece ve güneş bu sefer koyun koyuna uyuyacak
sen dirseklerinde gümüşi bir sonbahar kokacaksın
gözlerinde upuzun bir ırmak olacak
ırmak içinde kendinle kavgalarını yıkayacak yalnızlığın
köstebek yuvalarında karınca orduları olacak
Tüketmek istedikçe günlerimizi
Saatlere dönüşüyor dakikalar
İçten pazarlıklı bebeler doğuruyoruz
Ve kimin olduğunu umursamadan
Bırakıyoruz kapılarına
Yaşantılar akıllandırır mı demişti birisi?
Neden hala deli-yim o halde?
Kaybolamadı bir türlü çocuksuluğum
Sokak kanunları ve kuantum fiziğinin kesiştiği yerde
Hangi kemanında yay yaparsın beni şimdi?
Başmelek gabriel nere, tapınak şövalyeleri nere?
Sen gibi, bir anadan doğmadım mı?
Eskimiş dem gibi kararttın beni
Gözlerine her bakışta kaybolmadım mı?
Dert ile kör edip kararttın beni
Söyle ey yarim yorulmadın mı?
Tiyatro sahnesi
Orta yaşlı kadın boynu kollarında
Tepe lambalarına doğru bağırır
“hangi aydınlık arkasına gizlendiysen ölüm
Haydi çık artık ortaya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!