Arif Arslan Şiirleri - Şair Arif Arslan

Gel artık nerdeysen çık gel aniden
Bağrına bas beni bir şey demeden...
Bekliyor gözlerim yıllardır seni,
İrkilir her sesle “gelmez” demeden...

Saçlarım ağardı sen hala yoksun...

İçimde bir korku var
Etrafımda dört duvar
İçinde hayaletler,
Küçük-büyük devlerle
Savaşan canavarlar...
Birazı senden yana

Kaçmaksa tek isteğin
Kaç benden hadi durma
Varsa bildiğin bir yer
Kaç da kurtar canını
Kaçabilirsen eğer…

CANIM ANNEM

“sevgili anneme sağlığında yazdığım son şiirim oldu”

Kanatları yoktur ama
Her meleklik vardır onda

Yıllardır küfrettik boş yere karanlıklara,
Bağırdık, çağırdık durduk, karşı karşıya.
Neleri bahane ettik yok yere
Ve yakınıp durduk nelerden...
Mutsuz bir dünya kurduk kendimize
Yok yere, bahanelerden.

BU ŞİİRLER KİMİN?

Bana sormayın,
“Bu şiirler kimin, kime yazdın? ” diye.
Benim şiirlerim,
Kim sahip çıkarsa onundur.

Sana aşkım kadar isyanım da var
İçimde büyüyor eski yangınlar
Sevmedin, sevgiyi kıskandın benden
Kaybedecek artık daha neyim var?

Yıkıldım, yerlere düştüm önünde

Nereye çeker beni önümdeki bu izler,
Arkamdan gelen mi var, beni biri mi izler?
Sonsuz bir yola girdim dönemem artık geri;
Ne biter ne tükenir, ruhumdaki denizler…

Korkarım, ürperirim, bazen tatlı bazen sert,

TÜKENMEZ YOLLAR

Doğduğum günden beri içimde ıstırap var
Ümitlerimi yaktı kaybolup giden yıllar…
Her gün yeniden çıktım bitmez yolculuğuma
Ben eriyip tükendim ama tükenmez yollar…

Ah bir görsem yüzünü
Dokunsam ellerine
Sana kelimelerin anlatamadığını
Anlatsa gözlerim iri yeşil gözlerine
Dalıp gidip de uçsuz bucaksız enginlere
Ya gönül deryasına açılsam kolsuz kanatsız