Arif Arslan Şiirleri - Şair Arif Arslan

Öldüler birer, birer...
Hepsi, hepsi öldüler...
Hala da ölmekteler
En sonu kalana kadar
Tek nefes alana kadar yaşayıp
Her şeyle beraber can verecekler;

Sana dokunmasam da hiç
Tutmasam da ellerini
Görmesem de yüzünü
Dinlemesem de sesini
Ne çıkar bundan…

Benim ruhum yine ezik;
Benliğime ettim yazık!
İmdat ey Hekim-i Hazık!
Rahmetine muhtacım ben…

Hem susuz, hem acım bir bak

Darılıp kırılmayalım,
Küsmeyelim birbirimize.
Kesmeyelim sılayı rahmi.
Aramızda sevgi hâkim olsun
Dağıtalım cümle âleme
Gülelim Gülşen olsun

SENSİZ BİR ANIM KADAR

Açlık ne susuzluk ne
Parasızlık pulsuzluk ne
Nedir ki bütün bunlar,
Sensizliğin yanında…

Sen başkasın,
Başka güzelsin…
Başka güzel bakışların,
Edan, endamın bir başka...
Başka güzel gözlerin,
Dudakların, gülüşlerin,

Bir defa görmek bile yetti beni çarpmaya
Bölmeye, çıkarmaya, toplamaya kendimi
Sensiz ne haldeymişim anlatmaya da yetti
Doldurup geri verdin eksik kalan yerimi…

Meğer bir şeyim eksik diye feryadım hakmış

NERDEN ÇIKTI BU KORKU

Sana ne yaptım da korktun bu kadar
Sevmekten hiç insan korkar mı öyle
Ne yapsak galiba olanlar kader
Başka izah var mı lütfen sen söyle?

GEL BANA

Sevmek için gel bana, yalnızca sevmek için
İstediğim her şeyi almadan vermek için...

Duymak için gel bana anlayıp duymak için

HAYALİ SEVGİLİYE

Seni görmedim hiç,
Dokunmadım ellerine,
Bakmadım daha gözlerine…
Belki engin denizler gibidir,