Arif Arslan Şiirleri - Şair Arif Arslan

“Seni seviyorum” demekle iş bitseydi sadece
Her gün bin defa söylerdim sana
Ama sevginin ispatı gerek
Ve yansıması lazım davranışlara
Bunun içinse kelimeler yetersiz kalır
Ve hem de söze ne hacet..

YOLLARIM

Yollarım, yollarım benim yollarım...
Dilerim kapanmaz açık kollarım...
Ulaşır Mevla’ya tüm dualarım...
Yollarım, yollarım benim yollarım...

SEN YOKSAN BEN YOKUM

Sensizlik beynime saplanan bir ok
Sen yoksan ben yokum ve hiçbir şey yok
Gözlerim de görmez koca dünyayı
Sen yoksan ben yokum ve hiçbir şey yok

Sana bir demet çiçek yolluyorum;
Kafdağı’nın eteklerinden topladığım.
Gece karanlığında yaptığımız yolculuktan
Sarı, kırmızı, beyaz, mor, lacivert...
Her renkten ve her tondan...

Allah’ım, Sen bilirsin herkesin ne derdi var,
Kimler hangi dertlerden ıstırap çeker, ağlar.
Yine Sen lütfedersin dertlilere dermanı;
Her çeşit derdin ancak dermanı da Sende var.

Kimi ağyardan dertli, kimisi de yârinden,

Çocuklar; kırılan oyuncaklarına,
Bozulan yuvalarına,
Kanayan ellerine, ayaklarına
Ve yetişemediklerine ağlar.

Anneler; eşlerine, evlatlarına,

Kaçıncı tövbedir bu, kaçıncı yalvarışın,
Kaç defa geri geldin, bu kaçıncı kaçışın?
Kapısının önünde dolaşıyorsun yine;
Ne istiyorsun hâlâ, bu kaçıncı varışın...?

Ne hakkın kaldı artık, ne yüzün kaldı senin,

Neden susuyorsun günlerdir gözleri güzelim
Asil soylum, güzel huylum
Yakışır mı sana susmak
Bana küsmek, ilgiyi kesmek
Ve beni böyle öksüz
Böyle yetim bırakmak...

Sana baktım tertemiz duygularla bir anlık
Gözlerinden gönlüne daldım da çıkamadım.
Ondan sonra ömrümün kalan kısmı karanlık
Dipsiz bir kuyudayım aşkın onmaz mahkûmu
Şu kalın duvarları bir türlü yıkamadım…

Sana şiir yazmayacağım canım,
Çünkü o zaman herkes tanır.
Ne zaman kalemi elime alsam;
Güzelliğinden kelimeler utanır.
Sana şarkı da söyleyemem,
Güfte de yazamam ben.