Bizlerden uzaklarda bir ülke Kolombiya,
Şirin bir şehri var Armero, bize yabancı adı,
Evlerinde yaşayan mutlu insanları vardı.
Bir gece, rüyalarında bile görmedikleri
Acı olayla karşı karşıya kalacaklardı.
Bugüne kadar onların bildiği o, cansız bir dağdı,
kim ister görmeyi
bir ağaç kesilirken
akmayan bir çeşmeyi
kim ister görmeyi
uçamayan bir kuş
yüzemeyen bir ördeği
bir kedim var
gözleri ışıl ışıl yanar
soğuk kış gecelerinde
sobanın yanında yatar
pamuk gibi tüyleri
iri iri gözleri
geri dönüşü olmayan
labirentin
kaygan zemininde
uçuyoruz sevinçten
kışın kızaklı çocukları gibi
ama biz sevinmeyelim
yüreğime asmıştım sevgi mandallarıyla umutlu günlerimi
arsız rüzgar savurdukça parçalamıştı gülücüklerimi
yakama yapıştı adımladığım yolların alacaklıları
balçıkla dost oldum unutmuştum karakaşlı damlaları
kime sarılayım umudun adı çalınmış
ortalıkta zıplıyorum ayaklar altında kuru bir yaprağım
sırma saçlarına toka olayım
yanaklarına zamk
düşlerine mandal takayım
avucuna kamp
gözlerin buzlu deniz
sevgime darp
düşünme bulur seni sevgi düşleri
açmadan bahçede kokan çiçekleri
koklayamazsın yaz gelmeden gülleri
kıskandırma aşk bahçesinde bülbülleri...
bir köşede
damlayan gözyaşlarının
acılarını paylaştım
bir köşede
dişlerini saydığım
mutluluğun arkasına takıldım
serde nosyonluk
vardır kendince
anlamaz anlatamaz ama
zamanı gelince
götürür götüreceği yere
ışıksız gölde açar
güneşi unutmuş ellerin
yaşam savaşı alanında
düşünürken köşende derin derin
kalem tutan ellerin
fırça sallıyor şimdi
avucunun içinde tomurcuklar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!