Alparslan Gürlek Şiirleri - Şair Alparsl ...

Bu gece seni çok seviyorum,
Sabah muhtemelen unuturum,
Hoşçakal sevgilim.

Mesela şimdi seninle olmak var,
Belki bir köy evinde belki sokakta,
Kaldırım taşlarına belki divana,
Belki başımızı yaslayıp birbirine,
Ellerimiz terlerken birbiri içinde,
Kalbimiz titrese bazen de serinlikten,

Kafamın içinde șifrelenmiș onlarca șiir,
Binlerce sitem, yüzlerce karmașık kilit,
Sarmașıklar tırmanmıș bir duvar misali,
Alttan tepesi görünmez, yüksek!
Keder rutubet gibi her yana sinmiș,
İki omuz dik, bir yük ki zamana yenik,

Bülbüller öterken şu gülistan canında,
Ey gönül, bu güzel ömre sitemin neden?

Yediğin önünde, yemediğin arkanda,
Ey gönül, bu tok mideye sitemin neden?

Bir gurur ki arsız,
Bir bahçeyim barsız,
Șu kalbin de yarsız,
Taștan ne farkı var?

Zaman durmuyor bak,

Geçmişin dalgaları kıyımı döverken,
Ne mümkün tutunmak sensiz bir aşka,
Kaçmak ne mümkün senden,
Ne mümkün unutmak ya da silmek.
Her köşede karşıma çıkacaksın yeniden,
Ve her parkta bir bankta oturacaksın yanımda,

Yârim gözlerini devirip de bakma,
Şu ciğerlerimi yakma ne olursun,
Barut gibi olmuş şu canıma gayrı,
O son kibriti sen çakma ne olursun.

Sesini esirgeyip aciz canımdan,

Bir çizgi daha çekildi deftere,
Bir uzun yıl daha kaldı geride,
Hani o benim güzide dostlarım,
Ömrümü verdiğim yâren nerede?

Geçip gidermiș bu ömür dediğin,

Ne yapayım kardelen?
Bedenden çıkmıyor can,
Dövünür içeriden,
Her günü feryat figan.

Ne yapayım kardelen?

Bir yaz akşamüstü,
Bir kadın kızıyla parkta,
Başka bir adam,
Derin bir sızıyla parkta,
Kadının kızı küçük bir topla,
Koşuyor koşabildiğince etrafa,