Alp Arslan Şiirleri - Şair Alp Arslan

BİLEN PARMAK KALDIRSIN
Sorum hepinize.
Evet…
Hepinize birden soruyorum…
Ama önce senden öğrenmek dileğim…
Ortaokulda spor çantamı taşımak isteyen,

Bir gün,
Bir gün bıkarsan eğer
Şu yaşadığın saçma hayattan,
Bırak o yosun kokulu diyarları da,
Çık yola, sakın bakma arkaya.
“Çek!..” de, bindiğin taksiye,

Demirlibahçe’de balkondayım, tren yolu arkası.
Baktım da dar geliyor şu sardunyaların saksısı.
Anlatırken bakıyorsun ya bana öyle komşu kızı
Kısık gözlerle, keyifli keyifli…
Ne dersin şu aşk denizinde,
Yüzsek mi birbirimize doğru aheste aheste…

DENKLEM
Çözümsüz bir denklemdi bu, bilinmeyeni çoklu.
Adam evli, kadınsa evli çocuklu…
Soldaydı ya kalpleri buluverdiler birbirlerini,
Eşitliğin solunda, çılgınca atarken yürekleri.
Bırakıp eşitliğin sağında tüm artı ve eksileri,

Bak hele !
Sürgün vermen ne güzel şey.
Hele de bana doğru…
Çekinme, ser ruhunu gözler önüne.
Kahve kâkül arasından bakan o elalar nasıl da yakışmış.

DOKUNMAYA KIYAMADIĞIM
Olmasa da,
Bu âlemde ismimiz,
Karakolda resmimiz…
Tanır bizi,
Bu şehir, bu sokaklar…

ESKİCİ

Eskiler alırım, eskiciyim ben…
Bilindik eskilerle dolu heybem…
Gülmeyen yüzleri,
Taşlaşmış yürekleri,

E Y V A H
Eyvah!
Yine manalı bir bakış,
Yine gamzeli bir gülüş yanağında.
Ve lütfettiğin şu hafif tebessüm var ya…
Nasıl da derinden dokunur bu yüreğe,

GECE GECE
Nereden çıktı şimdi bu şarkı, gece gece?
Adam sende…
Kabul etsen de, etmesen de…
Çoktan bittin sen, çoktan…
Ne kadar duygulu söylersen, söyle.

Az ceza almadım senin yüzünden.
Değerdi ama
Ve her defasında da değdi…
Tahtada “Konuşanlar” ın içinde
Sırf senin isminin altına