Alp Arslan Şiirleri - Şair Alp Arslan

Duyunca severek ayrılanları,
Çıkıverir karşıma hüzünlü duruşun.
Bundandır burnumun direğinin sızlaması,
Üzülmem bundan…
Bundandır yüreksizlerin,
Dev aşklar yaşadıklarını söylediklerinde,

Daha kurumadan mor üzüm bağlarım,
Yetişiverse şu can suyum ne olur…
Ellerimle yıktım gururdan surlarımı
Gelse de fethetse beni aslanım ne olur
* * * * * * * * * *
Bıktım camda “Esas Oğlan” ı beklemekten,

Bir gün ayrılırsak sevdiğim…
Yokluğum sakın üşütmesin seni,
Isınmak için hiç düşünme,
Yak beni…
Girersen dikenli yollara, acımasın canın,
Yollarına serip, bas üzerime,

Neden rahatsız oldun?
Son eserin işte karşında…
Kurtaracak mı seni, gözlerini kaçırman?
Şu an ne kadar da küçük, sıradan geldi sana,
Senin için yanan bu adam…
Bu adam mıydı? Evet, buydu…

Sevince,
Küçük çocuklar gibi şirinleşir insanlar gözünde.
İçin pırpır olur da,
Saklarsın sobeleyemezler, yeni aşkı yüzünde.
Acımaz hiç,
Tek tek sökersin kendi ellerinle.

Önce babamın elini öptüm bayram sabahı,
Bırakıp gitti diye açıktı anamla araları.
Hiç ses etmedi garip, tutup elinden götürünce anama
Karanfile tav edince, gönülleri alıp aradan,
Sessizce otururlarken izin isteyip çıktım oradan.
Görmediler duygulandığımı titreyen dudağımdan.

BEKLERLER SENİ
Hep giyinik mi kaldı arzuların?
Kadın, sana şiir yazıldı mı hiç ?
Anlattılar mı sana sevgiyi?
Peki ya oldu mu elinden tutan?
Ya şu benden kaçırdığın o kahve gözlerine

BEKLİYORUM
Aşk da, ölüm gibi ansızın gelir insana…
Hiç bilemedim aşkı,
İçim cız edene dek.
Ne güzeldir öylesine yanmak…
Öylesine içi acımak…

BELKİ SEN DE SEVECEKSİN
Neyini sevdim ben senin?
O şirin ayva göbeğini,
Yorgun sarı gülünü,
Yarası iyileşmeyen elini sevdim.
Duymak istediklerimi söyledin.

BENİ YAVAŞÇA ÖLDÜR
Kaçtım hep başkalarının itelediği el yapımı ilişkilerden…
Öyle yürek taşımı bir aşk filan da aramıyorum.
Ama doğruya doğru…
İçi gülen gözlerini gördüğümden beri,
Kızım, ben sana yanıyorum!