herkes dostumdu benim bir zaman
kimisi can dostu kimisi hayran
varıdı yanımda bir çuval param
şimdi kalmadı geriye ne bir dost ne bir hayran
param bittiği zaman
SONGÜLÜM
yine anılarımla donanıyorum
bir dingilliktir özlemim
hiç bitmeyecek sanırım
şu yaradan eserine
ORTALIKLARDA YOKSUN
çorak tarlaların
suya hasret kalışı gibi
hasret kaldık
sılaya,anaya,babaya
Çorak tarlaların
suya hasret kalışı gibi
hesret kaldık memlekete
anaya babaya ve yar sana
hasreti çuvala sığdıramadık
bir mızrak boyu daha yükselince güneş
umudumuz
savaş yorgunu çocuklar
yitik ülkelerden geliyorlar
kısık yemyeşil gözleriyle güneşe bakarken
ağır yükler omuzlarında
taşırlarken toprak toprak
Seni sevmek
Suyu, havayı, güneşi
Ayı, sevmek gibi bir şey.
Tutulunca dilim
Yüzünün aydınlığına GÜL’üm
hava zifiri karanlık
göz kapaklarına çökmüş
kurşun gibi ağırlık
kan yerine damarlarımda dolaşan
erişilmez varlık
penbe yanaklım
güneş doğuyor
her zamanki yerinden
ben yine ber-e gidirem
en önde karabaş iniyor
havşede kuzular meleşiyor
şehrin ışıkları sönmüş
duvarlar delik deşik
barut kan ve yanmış ceset kokusu
ortalıklarda başı boş dolaşıyor
leş yiyiciler
ölü soyucular
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!