Bir an kendime benzettim seni
Yüreğimin sızısı
yüreğinden daha derin
Bedenimde;
dipdiri ayakta kalan
bir tek sana duyduğum özlemdir
gök yüzü küsmeden
çığlık düşmeden bulutlara
Bir bilsen nasıl zemheri Ocak yüreğimde
vedasız gidişine yanıyorum
Devrimci gülüşlerini,
kavgalarını,
Gittin ya gözüm
şimdi kim dokunacak
şelpe vuran pirlerin ellerine
kim baş kaldıracak esarete
küllenmiş dağ ateşine kim türküler söyleyecek.
Gözlerinin dokunduğu her yer
hasretim oldu şimdi.
kaçırma bakışlarını uzamasın sürgünlüğüm.
Rüzgar durmadan yapraklarla sevişirken
Kekik kokusu
Dağlar
Bu gece bütün sevda’lar
kor özlem
zemheriden bir mevsim
parmaklıkların,
akıntılarına düşmüş
sonsuzluğa bırakıyor
Kaç iyi geceler tuttun aklında
kaçı nasırlaştı dilinde
kaç uyku
kaç dua heba ettin onun için
umudu kırık öykümün ah’ıyla
harf harf hep sussam sana
ne olur`ki!
Güneş gitmiş
çiçekler küsmüş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!