çaresiz bir ateşin son deminde
bir deli rüzgar türküsüydü
Gözümün yaşında yıkanan kor sarsıntılar
Bir veda depremi
sanki umut yaşamdan koparılmış gibi
sen aklıma yelkovanla akrebin
her tıklamasındasın
bir yerde
tutuksuz şehirde özlüyorsun durmadan
lakin biliyorum ki bir
izlerimizde gece ,
soluk benzimi yakar işte şimdi
gözlerin bir ıssız tepede
mevsimler dokur
ayaz bir gecenin
yalnızlar köşesinde
nefesi barut kokan sevdam
soluğunda öfke saklı
ve ne zaman sen gitsen
kentler yıkılıyor
yanıyor gemiler
ve hüzün kokuyor
Ah!üzerime kahrını yağdıran
uzayıp giden
karanlığın gölgesi
çekip gitmeler
İçimin soluna saplanmış
sen dağlara yakışırken,
dağ çiçekleri sana yakışıyordu.
İnancımın, umudumun, sevdamın besleyeni,
güler yüzlü yoldaşım!
Bilir misin
bir inat ki dost
şafaklı dağların öfkesidir
buz kokulu rüzgarların estiği
gün görmez pusuların tetiği
gece soğuğunun saçlardaki kokusudur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!