Çöker kimsesiz
dağların yoksul patikalarına
Pepuk çığlıkları
sararmıs ağaçlardan dökülen
veda yaprakları
şimdi,yüreğimin isyanında
öfkeli bir direniş
inip kalkıyor göğüs boşluğumda
bakıp gözünün içine karanlığın
İçerimde körkütük bir özlem le
yakıyor geceyi
Dilsiz sözlerin
sessiz yalnızlığı çöker akşamlara
Sokakların sisli varoşlarında
paslı olur sabahları
İnadına geceyi süsleyen
Yıldızları çiziyorum gökyüzüne
hayatı yoruyor
hayatı zehirliyor karanlık nefesiyle
Bir şiir yaz
derinlerinden kopararak
beni anlatan
bana beni yaz
yüreğinde geçirdiklerinle
özlemlerin düşlerinle
Sana göçmüştüm içimde
Anlını omzuma yasladığında
Kristal yıldızıydın
Sevda iklimleriydi gözlerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!