Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Kimsesiz yanım mısın benim? bilemem;
evvellerimde yaşayan bir kalp kırıklığı varken
soluğun bana bir dost kadar yakın.
Görünmeyen meleğim misin benim? bilemem;
kanatlarında benim için dağ gibi sevgilerin varken
benim kollarım yalnızlıklara yakın.

Ruhum çaresizliğin alazlarıyla kor olmuş bir gemi gibi
yaşamın kıyısında güvenli bir liman arar dururum.
Uğradığım her limanda bir kan mazarası
insanlık dilim dilim doğranmış, feci bir elemdir seyretmesi.
Ya bu gemiyi yaksam diyorum, sessiz sedasız
yada denizleri tutuştursam, limanları baştan aşağı kül etsem.

Söylenecek bir sözüm kalmadığında
boşluk duyarım içimde
kendi kendimi bıçaklar ruhum.
Sanki uçsuz bucaksız
bir kuyuya çekilir bedenim
taşıması ağır gelir yüreğime

Gariptir insanoğlu! !
duyulmasın diye itirafları
kısık sesle konuşur.
Özür dilemenin
en güzel erdem olduğunu unutur.

Güneşi kucaklar
üşüyen sinelerimiz
sen, ben, o hepimiz
sevgi cümlelerinin içinde eriririz.
Korkular salkım saçak olsa da yaşam ağacımızda
biz korkuları birbirimize yaslanarak kolayca gideririz.

Çul oldu ipeklerim, kül oldu kilimlerim
Dünya malı dünyada, ahrete dileklerim
Helâlden ekmek yesem, buz pınardan su içsem
Kelâmımla kalp dersem, Latifeyle güldürsem

Ağrısız olsun başım, alayla kalkmaz kaşım,

Hatalara en yükseklerden düşer insan
darmadağın olur hayatı
eğer ellerini tutan bir dostu yoksa.
Malum korkular arasında
önceden yer ayırtmak saçma.
Öyle bir yerki en çok sen oturacaksın

Gurbete düştüm hasreti tattım
ben ruhumu sende bıraktım.
Malı, mülkü umursamam ki
ben sevgini servetim yaptım.

Uzunca yollar var aramızda

Bu çabada seninde bir omuz izin olmalı.
Saçlarına ümitler, ellerine azmin ışığı dolanmalı.
Korkunun kirli köşesinde dinlenmesin aklın,
Beyaz zerafeti ile gönül bahçendee salınmalı.

Tortularından sıyırmassan ruhunu

Gül kokusuna sarıp sevdiklerimizi
yüreğimizin derinine gömdük
saatler ayrılığı vurduğunda
kanlı bir gözyaşı gibi
damla damla döküldük.