Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Girdaba düşenin avazı keskin.
Elini saklamış, uzatmaz zengin
Aç gözlü arkadaş, olursa dengin.
Dünyada yalnızsın, mezarın derin

Kalpten kalbe giden, yollar görünmez

İçe dönük duyguların
derin tezahürüdür hüzün.
Yıpranmışlıktır biraz
yaşam çerçevesinde.
... Sağnak olur kimi zaman
düşer gözlerden

Sancıları nasılsa diner kalbin.
Zaman, tortusunu yaralarının üzerine bırakır.
Öyle sabahlara uyanır ki varlığın
“mutluluklara şahit olan ben miyim? ” der şaşarsın.
Senden giden güzellikleri hürmet ile an
Sana verilen şansları yerinde kullan.

Zülfüne düşsünde kar taneleri
Maziyi anımsa ağla ben gibi
Değdi dudaklara çiğ taneleri
Tadı kalmış bende ilk gün ki gibi

Yaralı ceylanım, canım acıyor

Umut olmasa ellerinden yakaladığım
yarınlara hangi gülücüğüm düşer.
Umut edip beklerim güzellikleri
hüzün sarmallarıyla savaşım sürer.

Bir nutfeydim doğa anada

Gül solar
kederinden
gönül bahçemde
Suçlanır
bütün cümlelerim
mana,

Binipte meçhulun gemisine
yol almak ömür denizinde
öylesine cesurane
ve öylesine özgürce.
Limanlarda beklemez insanı
ne bir dost

Bahar;
ıtır kokularını saklamış göğsüne.
Yağmur;
yeşil bereketler katmış sevda dağlarına.
Kurul sevda kuşunun kanatlarına
uzak diyarlara uç mutlulukla.

Saklanıp mayıs çiçeğinin kokusuna
karşına çıkacağım bir bahar vakti.
Tanıyacaksın gülüşümden beni
tanışacak yüreğimiz yeniden aşkla.
Gülün kadife teninde rehin bırakmıştım seni
öylesine telaşla ayrılmıştım yanından

Tutuna tutuna hayallere
Çık neşeli tepelere
Gülücüklerle ıslatsın yağmur
Sevincin hoşluğunu hisset iliklerinde.

Der top edip sakla;