Alaaddin Emre Şiirleri - Şair Alaaddin Emre

oturdum acımın eşiğine
yapayalnız
seyrelerek bitişikliğim

uzaklarda da olsa beni tanımayan
ne çıkar yaşanmamış aşklardan

niyedir bilmem uğultu
nice alevden sonra
sönsün mü ateş
soğusun mu yanardağ
varsın yoksun olsun yazgıdan
yaşanan yaşanacak olan

düşmek istemez kimse
kimsenin diline
yine de hata
bilinmeyen hayatlara karşı
davulcunun hafif dokunuşudur
patlamış davula

sen beyaz yağmurlarda ıslandın
çarşın oldum bir ara
gelir giderdin bana
bağırırdın saltanatınla

aşk yaşamadan düştün oktavın yüksekti

o denli çok konuştum ki
resmi araştırmalara konu olmadım belki
ne ki oldum
sesimle
dilimle
beyhude

elinden acı okunuyor
hiç mi gül devşirmemiş
devşirilememiş mi yoksa
yüzü bir biçimde
hiç mi sevinç yaşamamış
gözleri sonbahar yaprağı

beni kim getirdi
çıraklığımdan alıp buraya

kardım bir leğende geçmişi
bir de baktım ki kala kala
bir arpa boyu telaş kalmış bana

herkes kendi kalbini seçer
seçerken aşkla yoğrulacağı birini

acılarımın özetini bıraktım bir dağ başına
gözlerime iyiden iyiye battı düşlerim
şikâyetim bir an önce kotarmak bir ezgiyi

yavaş sür atını
demir yolunda dur
geçsin geceyi çizen tren
bölsün yüzünü
o zaman anlarsın
haritaların eksikliğini

hâlâ mı sevilmedin çıngıraklı kız seni
kimse çıkmadı mı daha
ayıp ayıp
çok ayıp onlara
kül gibi dökülmeliydiler önüne
demek ki bilememişler kadrini