Alaaddin Emre Şiirleri - Şair Alaaddin Emre

I

İnişli çıkışlı acıları eskittim, mor bir iz kaldı duvarda.
Engelli koşular sonuncusu olarak kaldım hep.
Sevinçli tanıklıklarım olmadı mı hiç? Oldu elbet. Oldu da, hepsi güdük.
Bir fotoğraftan kesilmiş yüzüm, kanıyor.

kabaran bir nehircesine
ağlıyor kapı kolları
parçalanmış dudaklarda
buluşuyor kuşlar gizlice

devam edin

geçip gider mi aşk
öksüz bir kent var mıdır
gar kokusu bilir misiniz
gölgenizin üzüldüğü olur mu hiç
hayat her gün sakal tıraşı
çarpık bacaklı kızlar sevilemez mi

acıya
hüzne karşın
başın dik duracak
omuzlar kalkık
dikleneceksin hayata
tango yaparken

kronik sorumsuz
gelgeç sevili ceset
gülüşü noktalı virgül
ağlayışı sahte senet

gizlice dahi

sözcükleri kanatlandırıp
sürgünlük yaşamak
iç ses yapmak nefesi
ellerim gözaltında

çağa mührünü vuran

geldiniz madem oturun
öylece kalın bir nesne gibi
kentin ortasında
bir ayrıntı seçin
bir boşluğu ödünç alın
sessizliğin tadıyla

sıvası dökülmüş mektuplar
seceresi tutulmuş vukuatlar
kolay seni seviyorumlar anonim ortaklı
rüya kanatlı öpüşler
kökü kendine yönelen sarmaşıklar
gizem için yapraklar

kasketini çıkar da bir düşün
kasketin eskidikçe sende eskiyorsun
caydığın şeyler oluyor hayatta
ahkâm kesmekten de vazgeçiyorsun
eskisi gibi değilsin
öylesine yaşıyorsun işte

kavuşamayanın heykelini yapınca
altına bir de çeşme yapmalı
eğilip içsin diye eğilebilen
mühürsüz bir su gravürü bulsun
kaldırırken başını
biriyle öteki ya da olmaz