Alaaddin Emre Şiirleri - Şair Alaaddin Emre

ağıtlara ilintili
çarşılara imrenir de
duvarlara tapar
köşelere kapanır

oysa şimdi vakitlerden

gecikmiş bir hatırlanmışlıktır
yaşanmamış bir aşk
kendini ezberlemek üzere
okula gönderilen çocuk
sessiz bir yokuştur
bir akşam kararmasında

bir gün seni yeniden bulursam eğer
yanık kokusu sinecek her yerine
bir ampul gibi yanacak
avuçlarına bırakacağım
zarfsız mektuplar

aynaların
daha iyi bakmışlardır sana
benden

ben
ne zaman vardım ki

‘’ Sevgili Zeze’ye ‘’

belki hiç düşünülmeden
kendi kendini oluşturmuş
bu sokağa
giren de pek düşünmeden

herkesin yanılgısı kendine
aynada görünür
kimi bıyığını ölçüsüz kesmiş
kimi makyajında uyumsuz

kimi sevdim sanmış

'' Sevgili amcam, Abidin EMRE için...''

sayıklamalı soruları vardı
kadının
çok bilindik bir marka
iç çamarlarını çıkarıp

yaralarımın simgeleri vardır

söze inananın ki çıtalı uçurtma
elektrik tellerine takılı kalmış duruyor orada

ele inanansa bir boşluk

yüzüm kalmadı ki hiç ellerinizde
dokunmadınız ki yanan gözlerime
hiç sokağından da geçmediniz sözcüklerin
pencereleri hep açıktı
kırmızı zamanlı sesle
geleceğe uzanan bir nefesin

bana sus
gözünle işaretin
marifetin olsun

bana gel
aklığınla