Alaaddin Emre Şiirleri - Şair Alaaddin Emre

beni kaç kez uyarmışlardı
benimse korku tanımaz hikâyelerim vardı
tam anlatacaktım
sen gittin
gece çabuk geçiyor

akıp gideriz zâhir
istemler uzar durur
bir yol bulur elem kendine
gülen ağlayan ırmak
gördüğümüzde memnunuz
ne acı

biraz ondan biraz bundan
bir buçuk pide karışık

biraz dede efendi
hammâmizade
az biraz çaykovsky

deniz yosunu tadında bir öpüş bıraktın boşluğa
işte o zaman iki mum yaktım yakına uzağa
bıraktım köşelere ki yolunu bulasın diye
sen tuttun gümüş kenarlı aynalarına baktın
durdun durmakta olduğun yerde
kendinle selamlaştın arada bir

hiçliğin sessizliğini dinliyorum
dalları kırılmış bir ağacı
darılmadan mı
yalvarmadan mı
yakarmadan mı
yakınmadan mı geliyor

dışa vermez hiçbir şeyini geceler
bilinmedik sevgililer edinir her an
adını anmayacak dostlarla olursan
üzülmeyeceksin o zaman

sözcükler dolaşsın zalimliğe nefretle

yalnızlığımın kovucusu bir kadın
gönlümün bahçıvanı oluverdi birden
çabalarımın anlamında yer aldı
çözümüme katıldı dosdoğru
özlediğim sesim oldu sesiyle
anıların kimine gülerken

'' Sevgili babamız, Yaşar EMRE için... ''


gel gitme otur
bir çay içer misin
bir sigara

gün olur sessizlik de ağır gelir
güneşsizlik de öyle

erken davranınız
çok çabuk yitiyor gün
uzun ırmaklar gibi değil

dağları ormanı
almışsın yanına
oturup bağdaş da kurmuşsun
fotoğrafta
böylesi güzel bir poz
çok hoş doğrusu