Akif Tütüncü Şiirleri - Şair Akif Tütüncü

Güneşin gönderdiği mektuplar
Ardından ıslandı

Sıra nisan yağmurlarında

Damlar

kimseye
okuyamadık içimizi
öğretilmediğinden
sevilme sanatı

Ellerini yüreğimden çek
Aşklarımı biriktiriyorum
Gözlerinin sürgününü kilitlemişken içime
Durgun sularımı coşturma ne olur
Mazlumum adım sevdadır benim
Görünmeyen yerlerde kendimi arıyorum

Sevmiyorum çıkacağını
Bilseydi
Papatyalar
Hiç açarmıydı

Bizim aşklarımız yüksektir Dağlarımız gibi Sizin ovanızın yumuşaklığı yok dilimizde Gözlerimizin kartal bakışından korkma En güzel çiçekler Sert iklimlerde açar Yolcu gibi gittiğime bakma ölüme Ben sende durdum Anlamıyorum Neden Açtığım kitabın her sayfasında Sen Kabuğum Portakal kabuğu gibi renkli İçim Portakal gibi dilim dilim Aşk mı? Kalp mi? Bilmiyorum ülkem Birde bağımsızlık ilan etsem karanlıklardan Oysa O kadar çok yıldız var ki içimde Acısı başka aydınlık Mutluluğu başka Gözlerinden bir bakış yakalamak için Ellerimle kaç kafes ördüm bilmiyorum Oysa ben onları özgür severdim Bir an konmasıydı yüreğime tek istediğim Yüreğim kaplumbağa olsa da Bil ki seni yakalayacak Belki sen toprak Ben toprak olacağız Belki de Ayağına kapanan toz olacağım Yapışacağım ayakkabına Nereye gidersen Bende gideyim diye Ama kaybeden Ben olmayacağım Tozlar her zaman çamur olmaz Bazen çiçekte açar Avuçlarımı saklıyorum Çizgisi Çizginle birleşecek bir gün Ve yıllar sonra Bir yaprak düştü gözlerimden Konuştu Kuruyarak

Acılarımıza bir anne gerekirdi Doğması için Adına aşk denilen Sen yetim Ben yetim Babalarımıza kaçardık rüyalarımızda Hala Ellerdeki yolculuğu Devam ediyor sandığımız için Aşkımız doğum Babamız ölüm Sen kontrolsüz şaşkınlığım Erişilmezliğini sevdiğim Bir baksan ya gözlerime Belki martı ayaklanır Mavi gözlerinde Devrimler sadece Silahla yapılmaz ya Bir bakışla bile Evine döner yürek Gel artık tayfalarım Işıltınızda onun yüzü Limanımın hatırına Ruhuma demir alın Suda kaç çocukluk batar Kaç aşk kurtarmaya çalışan Can simidi Kelimelerin karışmış anılarıma Çekiyor beni dibe Ne kadar dirensem de Rüzgâr her zaman bulutta saklanmaz Hayallerime Sevdalarıma karışmış Demir almak yalancı baharlara kalmış

Avuçlarımızı büyüttük
Tüm dünyadaki elleri

Sığdırmak için ellerimize

İnsanlığa karşı ilk seslenişlerimiz

Yalnızlık

Yalnızlık gönlüme
Hep gecekondu
Ruhsatsız
İmarsız

İstanbul
acılarımıza yastık
umutlarımıza prangasın
mahkumuz ya içinde parmaklıksız
onuda aşkla biz yaptık

Aşk olmasaydı
uyanırmıydım deliksiz uykumdan
ismini yazar
kazırmıydım bankları
kalbimi yerleşitirirmiydim içine
...aşk olmasa