Nice güller döküldü sokaklara kalbimden
Nice çizgiler aktı kaldırımlardan yüzüme
Hayatın yalnızlık dolu sokaklarında
Biliyor musun
şu an
seni yazmaya çalışıyorum
önce babam geliyor aklıma
kanayan diz kapağımı
diğer dizkapağımla eşitlemeye çalışıyor
yara bandıyla kapatıp
sonra anem geliyor aklıma
oğlum göğsümde daha bitmeden sütüm
ne çabuk büyüdün diyor
Sonra
Hep bir anahtarı eksik olan evimiz geliyor aklıma
Nedense hep sende olduğunu düşündüğüm
Misket oynuyor çocuklarımız kapının önünde
Ve ben
Sana kelimelerden deniz yapıyorum
Damlalarını gözyaşlarımdan oluşan
Kitaplarımda görülen yüzü kelimelere çevirdim
Şiir aktı dip notlarıma
Alıntısız, doktrinsiz bana özgü sevdalarım oldu
Kimi gün
Kış günü beyaz elbise giyen deli halimle bekleyişimi
Kimi gün
Emek gerektirir şiir yazmak için
Çok emek
Mesela geceler boyu uyumamak gerekir
Karanlık girerse gözüne
Sevdiğini düşünmek gerekir
Birde yüzünü görmediğin babanı
Kelimelerimi yüreğimden alıp
Bir şiir yazmak istedim
Yürekten ne kadar uzaklaşırsa
Şiir olurmuş bilemedim
Kelimeler duygudan soyut
Taş gibi duyarsız
Çoğul resimlerimin tekil çocukluğu
Dikenler çevrili güneşli günler gözlerinde
Delik şemsiyelerden yüreğin damlıyor
Acı bulutta hep vardı nedense hep sana damlıyor
Kim bilir sığınacak bir evin olmayışındandır
Simit tabelasıydı, deniz
Hayatsa iğne tanesi.
Ağladıysa çocuk deniz de,
Geçmişten gelen kalp çatlaklarım
Dikişlerin sökük içinden sevda damlar
Geceleri rüyama girer düşlerimin acısı
Sel olur içime akar bakışlarının sızısı
Affedilmez sevdalar yaşadık seninle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!