Sen soğuk su gibiydin
Ben ılık içmeyi sevdiğim için
Yüreğimle ısıttım seni
Sen akmayı severdin
Ben göl olmanı beklemeyi
Birikesin diye içinde
Yok, saydığım öteki yüzüm, sevdalarım gibi duruyor aynalarda
Her kent öteki ben, bazen gecekondu, bazen gökdelen
Aynalara yağıyor kentin iki yakası
Yan yana büyüyen iki ağaç gibi
Önce ışığı doldurduk içimize
Sonra
Birlikte yürüdük toprağa
...Günü birlikte bekledik
Şairin ölümü diye acı cümbüşü açan çiçekler açtı sayfalar
Var oluşun yalnızlığına bakış
Hayatın boş dergileri 1. tekil şahıs
Kırılgan izler yalnızlığında birleşti
Şair öldü
Kelimeler damladı denizlere deniz boğuldu
Sol yanımda güneş tutulması
Sağ yanım da şafak
Elifi bulmak yolculuğu yaşadıklarımız
Bütün maharet kelimelerde
Dünya güneşe semaha döner
Yakala yağmuru çocuk
Daha zamanın varken
Baloncuklar uçur sevdiklerine
Yarın elemden saçlarına karlar yağacak
Kaldıramayacak yüreğin sevmeyi
Tut ki yağmuru hayat buharlaşmadan
yaşarken hep tek kişiydim
ölümümde vagonlara dizildim
raylar taşıdı bedenimi
yazın sıcağında genişledim
kışın soğuğunda yapıştım raylara
Ahşap sevdaların gıcırdak hüznüyle sevdim
Dikenler ektim yüreğinize
Bir fanus içinde sınırsız yüzdüm
Gözyaşı damladı akvaryumumdan
Yarım kalan hikâyelerin meleği
Toprağa sarılan yürek oldum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!