Ahmet Tığlı Şiirleri - Şair Ahmet Tığlı

Ben herşeyimi ayıkken kaybettim
Pembe bir düştü mevsimlerim
İçimde fırtınalar kırlangıç zikzakları çizerdi
Hayallerim kafdağı ötesine kayardı
Henüz tanımadan sundular aşkı bana
Isırgan otu gibi birşeydi.

Beni bana bırakıp gitme
Öylesine yakıp yıldızları
Karadeliklere çevirip gitme.
İçimde"buldum,buldum" diyen
Arşimet sevincini,
Dudaklarıma acı bir gülümsemeyle

Senin ayakların uzundur deniz
Beni buradan götür oraya
Kalbimin saat kulesinde kuruyorum
Sevdanın zembereklerini
Sahil şaha kalkmış küheylan kükremesi
Ve deniz kara bir örtüdür içimde

Yıldızlar lâv saçmaz
Işık saçar,
Kuytu yerlere düşer gölgeler
Umutlar bilenir
Umutlar çiçek açar.
Ayışığı yakamozlarda parlar

Bilir misin? uzakta ki aşkımsın
Ölçmedim ki duygularını bileyim
Karanlıklar örtüyorsa üstünü
Bir el et ki gecelerini sileyim.
Unutulmak yalnızlığın çığlığı
Sahralarda yangın yeri çöl kumu

Ben seni nedensiz sevmedim sevdam
Karanlık dünyana güneşler doğsun
Umutsuz yaşamak ölümdür sevdam
Parlayan güneşin gölgesi boğsun.

Ben seni sokakta bulmadım sevdam

Gülmek isterdi;
Gülerdi,
Gözlerinin içinde nehirler akardı
Sönmüş bir yıldızın,
Zaman tünelinden gülümseyen
Buruk acısının kor bakışıydı.

İnanmam huriler ne bilir aşkı
Mavi midir elâ mıdır gözleri
Nasıl duyarlar hangi yürekle
Kalbimde ki söylenmemiş sözleri
Cehennem kuytularında bekler zebani
Yanacak bedenlerin başında,

Gözlerimde susturma gözlerini
Aşkın dalga dalga fısıltılarını
Ürkek bir ceylan kaçışları
Sevdanın âh-û bakışları.
Tutma karanlığın ellerinden
Zifiri yalnızlıklarda kaybolursun

Sen dize dize ruhundasın şiirlerimin
Aşk kraterleri lâv püskürtürken
Bir yangın yeridir gönül şehirleri
Karanlıklarını yaktığım gecede.
Gece susuz,gece sahra
İçimde bulutların gizlendiği