Ahmet Tığlı Şiirleri - Şair Ahmet Tığlı

Sevdanın kanatları deniz yüklü
Gözleri yağmur,
Esrik bir rüzgâr eser güneşin battığı yere
Pembe ufuklar sarar,içimizi çepeçevre.
Kılcal damarlarımızda başlar yangın
Alevi caddeyi sarar,.

Yağmurlar gökyüzünün birikmiş gözyaşları
Sicim sicim akan ırmakların
Zikir anıdır.
Bir aşk fısıltısı kulaklarda
Parmaklarının ucuna basarak giden
Gönüllere huzur veren

Bir alâimi semâdır yaşam
Ömür denizine salınan
Dalgalarla boğuşurken heran
Renk renk tükenir zaman
Doğum ölüm yatağında akar
Her durakta bir nefes kadar

Usumda sen;
İçimde yürüyen kaldırımlar
Bir şehir dolanıyor ayaklarıma
Hırçın ve acımasız...
Sinsi karanlıklar,çıkmaz sokaklar
Caddelerinde sönmüş yıldızlar

Güvercin kanadında atmaca gölgesi,
Güneş tutulmalarında dönüşür akşamlara
Hâki renklidr ölüm,çıkarmaz sabahlara.
Alaca bir kader yazılır sayfa sayfa
Döner kuytularda loş ışıklara.
Çözülmez bilmece değildir yaşam

Gözlerin boş bakışlar birikintisi
Bulutlara yüklenen yağmur sıkıntısı
Sessizliğin derinliğinde ışığın en önünde
Aydınlığın yıldız gülümseyişi.
Asaletini gömüyorlar toprağa
Bilinmezliğin kör kuyularına,

Akşam güneşiydi kızaran yüzü
Konuştu gözlerinin susuz maviliği
Karanlık dünyasının sevda yalnızlığı
Pul pul döküldü taç yapraklarından
En son hüzün...
Gülümseyen yüzündeydi

Yine gözlerine sonbahar uğramış
Bakışlarından geçerken
Dalıp gittiğin boşluklara
Yapraklarını döküyor kıskanç bir rüzgâr
Ellerinin içinde tutsak bir yaşam
Yalancı aynaları parçalıyor yüzünde

Ben seni sevdim;
Bilmem kaçıncı zamanda
Bir zırhım vardı hani 'Triyas'ta
Kaç yüz milyon zamandan ulaştım
Sana geldim'Tebeşir devri'ndeydin
Tutundum sana ufalanmadan

Ey Sevgili! ..
Ben seni gece de sevdim,gündüz de,
Ne gözün kaldı,ne yüzün,ne de elin
Hele saçların...
Ağzından çıkan sözlerini bile kaçırmadım.
Yüreğini işledim nakış nakış