Ahmet Aktaş Şiirleri - Şair Ahmet Aktaş

Adana garı kimsesizliğimi kucaklar
uyutur beton misali banklarda yorgun bedenimi
...............................................................
tek gözüm açık izlemekteyim şu an heryeri
...............................................................
yolculuga niyetlenenlerin bir kolunda valizleri

Bize unutturdu aşk,hayatı
Hayatta,tüm zorluklarıyla aşkı
Bir tavan güvencesinde kaldı gözlerimiz
Ki o da henüz damlar
Dahası/damlar hüzünlü bir mevsim kadar

Akşam akşam kin görünür gözüme
Kin eser hava mevsim değişir
Rüzgâr süpürür kurumuş yaprakları
Zifiri lastik kokulu gecelerde
Karalanır bembeyaz buz kristalleri
Nemperver kümülüs veda eder

pacam açık
bacam tutmez
günlerim sana varmaz
gecelerim sabaha ulaşmaz

dem gelir

................................................................ (yazmamak hissiyatla yönetilen
.................................................................ülkelerde suç sayılmasaydı
.................................................................hiçbir şair yazmaya cesaret
.................................................................edemezdi)

oturup yalnızlığıma sökük uydurmaya çalışacağım

ben sigaramı senden daha çok seviyorum
çünkü külü yaralarıma melhem
dumanı,sıkıntılarımın zevahirinin zinciridir
sigaram çekilmiş demiridir vakit gemisinin
cesaretime sebeptir:
bıçaktan keskin

cisil yağmurlar öyle bir ıslatır oldu ki
......................................aşk bitti biteli
artık sokaklar yabancı bir şehir kesildi
simam bana çirkin bir yabancı
döşek niyetine uzandığım banklar
...................................çürüyen tahta

biri senden dem vurduğunda
korku sinmeli içime
cinlerden-perilerden değil
karanlıklarda gölge diye en çok
senden ürpermeli içim

varlığımın gözüyle Batman garı
tıpkı terkedilmişliğimin aynası
..................................................
içimin keşmekeşliği gibi karışık,
uyku yüzü görmemiş,
miyop mu yoksa renk körü mü,

beni bırakma ölürüm,beni bırakma
derinleşir kulağımda sessizlik
lallaşır rüzgar,yandıktan sonra ateş
bini bırakma ölürüm
hem öyle ölürüm ki
gömülür ruhum soyut ölümler mezarlığına