Ahmedi Şiirleri - Şair Ahmedi

Gözüñ nergis yüzüñ berk-i semendür
Saçuñ sünbül boyuñ serv-i çemendür

Saçuñ reyhânı cânlar râhatıdur
Hatâ dimeñ aña müşg-i Hotendür

Gül yüzden ol nikâb ki müşgîn-durur gider
Kim ol yüze nazar idenüñ gussası gider

Ay-ıla gün yüzüñden ider nûrı iktisâb
Pes sini gören ay-ıla güni dahı n’ider

Haœengi gamzeñüñ uş yüregümi yara yatur
İçümde derdüñ-ile dürlü dürlü yara yatur

Karara yandı ciger derdüñ-ile dahı henüz
Mahabbetüñ cân içinde hemân karara yatur

Hak düzedüp-durur yüzüñi gül-şen-i ferah
Pes sini görene nicesi irişe terah

Işkuñda vâlih oldugumı ayb idene
Gösder yüzüñi kim ola özrüm benüm vazah

Hak nûrın ider yüzi nazar ehline tavzîh
Cân sırrın ider dudagı âşıklara telvîh

Vaslı hevesidür ki göñülleri ider şâd
Zülfi nefesidür ki virür cânlara tervîh

Hamd saña yaraşur iy pâdişâh-ı bî-zevâl
Kim Kadîm-i Lem-Yezelsin ü Kerîm-i Lâ-Yezâl

İzzetüñ fikrinde kalmış cakl gonca bîgi teng
Kudretüñ vasfında olmış rûh lâle bigi lâl

Handân olıcah lebüñ iy dil-ber
Hasretden erir gül-ile şekker

Hayrân kaluban saçuña reyhân
Gözlerüñe fitne oldı abher

Hâs oldı göñül ışkuña kıl aña inâyet
Şâh ol ki ola adli-y-ile âsûde-vilâyet

Sen mâ’ide-i rahmet ü nûn sûrei kaşuñ
Nûr âyeti uş gün bigi yüzüñdeki âyet

1
Hazândur nûş idelüm câm-ı bâde
Ganîmet gör bu ömri virme bâde
Otur nûş-ı revân it bâœeyi kim
Cihân kalmadı Pîrûz u Kubâd’a
Dil ü cân gonca bigi bagla câme

Hazân faslında vasl-ı yâr-ı hem-dem
Ele girürse zî devlet zihî dem

Yüzi lâle gözi ala var olsun
Gül ü nesrîn döküldi-y-ise ne gam