Ahmedi Şiirleri - Şair Ahmedi

Fikr eyle mebde’üñ n’ireden n’iredür maâd
Hem geldüñüñden işbu makâma nedür murâd

Mebde’ kamu halâyıka Hakdur alel-yakîn
Pes ol olur girü kamuya merca u maâd

Fürkatüñüñ hurkatından yahılur cânum meded
Hasretüñüñ mihnetinden kurur uş kanum meded

Senden ırah derd-ile dermânda oldı cân u dil
Merhamet vaktıdur iy her derde dermânum meded

Gamzeñ cihânı zulm-ıla zîr ü zeber kılur
Gör bu siyeh-dili ki nice fitneler kılur

Kaşuñ hilâlini vü yüzüñ bedrini gören
Bârîk-fikre düşer ü nâzük-nazar kılur

Gamzeñ egerci işve-y-ile cân-güœâzdur
Minnet Haka ki lal-i lebüñ dil-nüvâzdur

Mihrâbı karşusına kaşuñuñ gözüm müdâm
Secde ider âb-dest-ile ehl-i namâzdur

Gamzeñ göñüle belâdur iy dost
Cân zülfüñe mübtelâdur iy dost

Cevrüñ baña hoş vefâdur iy yâr
Derdüñ baña gey devâdur iy dost

Gamzen hadengi bagrumı dahı ne yaralar
Ol h‹d toludur ucdan uca dürlü yaralar

Diler meger ki cümle cihânı fenâ kıla
Hûnî gözüñ bu resme ki cânları yaralar

Gamzeñ hadengi cânumı dil-rîş idip-durur
Zülfüñ hevâsı aklumı bî-hwîş idip-durur

Derd ü belâya ışk tüvân-ger kılup beni
Sabr u karârdan katı dervîş idip-durur

Gamzeñ hadengi n’eyledi ben bî-günâhı gör
Ne fitne itdi baña bu zülf-i siyâhı gör

Göñül esîr oldı zenahdânuña senüñ
Kayda bulundı anuñ-ıçun sen bu çâhı gör

Gamzeñ hadengi zahm-ıla bagrumı pâreler
Andan-durur gözümdeki hûn-âb-pâreler

Gözler füsûn u sihr ideler lîk işitmedüm
Sinüñ gözüñ bigi ki kıyâmet koparalar

Gamzeñ ki kasdı cân u dil-ile revânedür
Her kanda varsa cân anuñ-ıla revâ nedür

Göñül yüzüñde hâlüñ-içün düşdi zülfüne
Kuş dâma düşdügine sebeb âb u dânedür