Ahmedi Şiirleri - Şair Ahmedi

Çün tâze oldı güller ü açıldı lâleler
İçmek gerek harîf-ile gül-gûn piyâleler

Zerrîn kadehde hûb olur u hoş şerâb-ı lal
Hâsa ki sunalar anı gözleri alalar

Çün yine tahtı-gehi oldı günüñ burc-ı hamel
Nâmiye âmiline degdi girü şugl-ı amel

Kûh u sahrâ girü cennet bigi hurrem oluban
Geydi şâhidleri bâguñ kamu elvân-ı hulel

Dahı düzülmemişdi şehâ Meclis-i Elest
Kim itmiş-idi cânumı ışkuñ şarâbı mest

Nakl olmadın hitâb-ı “enâ Hâliku’l-ineb”
Lalüñ hevâsı itmiş-idi cânı mey-perest

Degül binüm bu başumdagı sevda
Ki aldaya anı beyzâ vü hamrâ

Gören düşde cemâlüñüñ hayâlin
Nazar ider mi ây u güne hâşâ

Derd-mendem derdümi ne derddür bil iy tabîb
Pes aña layık nice-y-ise devâ kıl iy tabîb

Zülfi sevdâsı-y-la oldum hasta dutgıl nabzumı
Kim perîşândur mizâc u hâl müşkil iy tabîb

Derdüm ki cân sahîfesi içinde dürlüdür
Çün bî-hisâbdur ne diyem nîçe dürlüdür

Lalüñ hayâlince döker uş mevc urup güher
Bahreyni gözümüñ ki Aden bigi dürlüdür

Devletlü ol kişi ki senüñ bigi yârı var
Hurrem göñül ki bir saña beñzer nigârı var

Her kim ale’s-sabâh duruban cemâlüñe
Togru nazar ide zi latîf rûzigârı var

Didiler müjde ki ol sultan gelür
Didüm ol resme ki cisme can gelür

Didiler irişdi uş lutf-ı Rahîm
Didüm üşde rahmet-i Rahmân gelür

Didüm şehâ nedür dudaguñ didi la cl-i nâb
Didüm nedür dişüñ didi kim lü’lü-yi hoş-âb

Didüm tenüñ nedür didi kim mâh-tab-ı bedr
Didüm yüzüñ nedür didi kim şem-i âfitâb

Didüm yâre ki yüzüñ ergavândur
Didi kim kâmetüm serv-i revândur

Didüm yâkût-ı ter-durur dudaguñ
Didi agzum yarı kût-ı revândur