Ahmedi Şiirleri - Şair Ahmedi

Işkuña ehl-i nazar baht-ı hümâyûn didiler
Kapuñuñ kullugını devlet-i efzûn didiler

Gören agzuñı aña teşne-durur Âb-ı Hayât
Cânları mest ider bu leb-i mey-gûn didiler

Işkuñ odı derdüme devâdur
Kahruñ kamu mihr-ile vefâdur

Zülfüñ girihin heves ider cân
Zîrâ bilür anı hoş-hevâdur

Işkuñuñ odı göñülde sadr-nişîndür
Kasdı gözüñüñ hemîşe cân-ıla dîndür

Fitneye zülfüñ kemîn-geh olsa aceb mi
Matla-ı hûrşîd çün vilâyet-i Çîndür

Işkuñuñ odına düşüm hâlümi sor iy habîb
Derd-mendem derdüme tîmâr eyle iy tabîb

Her gice sinün cemâlüñ şavkı-y-ıla tâ-seher
İñilerem şöyle kim gül hasretinden andelîb

Işkuñ yolına baglamışam ney bigi kemer
Böyle gerekdür ol kişi kim olmaya kem er

Kaşlaruña hilâl dimiş bir bahışda cân
Bârîk-bîn olan kişi olmaya kej-nazar

Işkuñ yolında anuñ-ıçun virmişem hayât
Kim hwîşten-perestlik elinden bulam necât

Bagdâd u Mısrı añma temâşâ beni eyle kim
Her kirpügüm ucından ahar Nîl-ile Furât

İtmez nazar yüzüñe bahan âfitâba hîç
Meyl eylemez tenüñi gören mâh-tâba hîç

Pervîn dişüñ ki menzili olmış-durur kamer
Zînet komadı güher-i dürr-i hoş-âba hîç

İy cemâlüñden hacâletde cemâl-i âfitâb
Yañaguñuñ nûrı olmışdur kemâl-i âfitâb

Yoluña yüz süriyüben seni ister rûz u şeb
Sini istemekde geçer mâh ü sâl-i âfitâb

İy göñül bu ışk odına şem bigi yanadur
Pîşesi pervânenüñ yanmahdur oda yâ nedür

Ger dilerseñ hâlis ola kalbüñ oda sabr it
Şem bigi nûr olmah isder-iseñ yanadur

İy husrev-i melek-dil ü şâh-ı felek-mahal
Ki elüñdedür kazâ vü kader bigi akd ü hall

Mülk-i ebed ezelde virilüp-durur saña
Sinüñle toludur ebed ol resme kim ezel