Ahmedi Şiirleri - Şair Ahmedi

Kimdür ki bir senâya biñ ihsân bagışlaya
Bir kûyı bir kasîdeye âsân bagışlaya

Yüz kân-ı zer bagışlaya ol minnet itmeye
Minnetle dahılar çü zer-i kân bagışlaya

Kime kim dâr-ı uzlet ola mesken
Kala ol taht-ı izzetde mümekken

Mekân vahdet serâyın düze ol kim
Bu vahşetde bulayım diye me’men

Kime kim irer-ise fazl-ı hazret-i Ceberût
Temâm keşf ola aña acâyib-i melekût

Sıfât-ı izzete mevsûf olmah ister-iseñ
Gerek ki mahv ola senden kamu sıfât u naût

Kişi ki anda bu hüsn-ile kadd ü kâmet ola
Kimesne ışkı elinden nice selâmet ola

Gözüñ ne fitne-durur kim belâsı toldı cihân
Bu resme fitne meger fitne-i kıyâmet ola

Kişi ki sözüñ-ile bir nefes mücâlis ola
Nice ki ney nefesi revnâk-ı mecâlis ola

Ne cemde ki yüzüñ şemi ola tûtî-yi cân
Oda yahılmaga pervâne-veş mühevvis ola

Kıyâm itdükde sen iy serv- kâmet
Göñül tende idemez hiç ikâmet

Kıyâm ider aduñ zikr olıcah can
Nitekim mü’min işitdükde kâmet

Lal-i lebüñde gizlü-durur çeşme-i hayât
Zülfüñde baglu Kadr bigi Leyletü’l-Berât

Göñül sanur ki hûnı gözüñden ilede cân
Devr-i kamerde kim bulısar fitneden necât

Lalüñ ne güh er dürci-durur eyle hikâyet
Kim tatlu söz ider dil-ile câna sirâyet

Cevrin saçuñuñ diyemezem yüzüñe karşu
Kişi giceden nice ide gündüze şikâyet

Lâyık degül mi kanda ki bir bî-nazîr ola
Kim can vilâyetinde ser-â-ser emîr ola

Dünyâ nedür ki yâre anı tuhfe ilteler
Maşûka cân hediyye iletmek hakîr ola

Lebün çü kıble-i cândur baña ne Kabe vü Hac
Safâya irmege ışkuñ yolı-durur menhec

Saçuñ kemendine düşdi göñül bu sevdâdan
Ki tolu piç-ile çîndür nice bula mahrec