Ahmedi Şiirleri - Şair Ahmedi

1
Nikâb açdı yüzinden hoş-likâ gül
Cihânı kıldı pür-nûr u safâ gül
Serâ-perde urup gül-zâr içinde
Düzetdi bülbül-i perde-serâ gül
Yüzüñ rengini gördiler reyâhîn

Oldı firâkuñ odı baña derd-ile belâ
Vay ol kişiye kim ola bu derde mübtelâ

Ben nice sabr eyleyeyim bu belâya kim
Eyyûba dahı irmedi bu resm-ile belâ

Oldı vâcib tedârük-i mâ-fât
Ki cihân cümle toludur âfât

Kalmañuz lezzetine dünyânuñ
Eksirû’ zikre hâdimü’l-lezzât

Oldı yüzüñüñ hayâsından eriyüben gül âb
Nergisüñüñ hasretinden gözlerüm toldı gül-âb

Akl-ıla kimse bilemez yüzüñüñ mâhiyyetin
Şem-ile nice biline vü bulına âfitâb

Ol dost bir dahı bize ger hem-nişîn ola
Devlet bizümle yâr u saâdet karîn ola

Aña ki yâr zikr-ile göñlin üns ide
Âteş Halîl bigi gül ü yâsemîn ola

Ol gün ki cânumı oda salup giderdi yâr
Tenden karâr u sabrı göñülden giderdi yâr

Yahıldı şem bigi oda varlıgum temâm
Böyle olur kime kim irişürse derd-i yâr

Ol keman-keş göz ki atar cânlara tir ü kazâ
Bunca ohda n’ola ger bir kez ider-ise hatâ

Mihnetinden ışkunuñ cân kurtara mı mürg-ı dil
Kim benüñdür dâne-i fitne saçuñ dâm-ı belâ

Ol ki anuñ ehl-i nazar adını cânân yazalar
Yolı tozına behâ baş u dil ü cân yazalar

Utanalar ki diyeler dişine dürr-i Aden
Yâ-hûœ anuñ dudagın lal-i Bedahşân yazalar

Ol kişi kim işi güç anuñ dün gün âh ola
Kılma dahı cefâ aña kim ol günâh ola

Dutduñ göñül vilâyetini adl eyle kim
Zulm eylemek revâ degül aña ki şâh ola

Olsun nisâr sıdk-ıla bu cân Muhammed’e
Devletlü cândur ol ki ola kurbân Muhammed’e

Bir zerresine degmez ayagı gubârınuñ
Virilse cümle mülk-i Süleymân Muhammed’e