Ahmedi Şiirleri - Şair Ahmedi

Ol yâre Ahmedî niçe kim çoh vefâ ider
Her bir vefâsına anuñ ol biñ cefâ ider

Dâyim ol aña mihr ü vefâ gösderür velî
Ol bî-sebeb hemîşe aña kahr u belâ ider

Ol yüz midür ya tâze gül-istân mıdur nedür
Ol saç mıdur ya deste-i reyhân mıdur nedür

Ol hâl mi lebüñde yâ-hûœ Hızr-ı sebze-pûş
Agız mı ol ya çeşme-i hayvân mıdur nedür

Pervânesi-durur yüzüñüñ şem-i âfitâb
Dür-dânesi-durur dişüñüñ lü’lü-yi hoş-âb

Yahardı şem bigi yüzüñ tâbı âlemi
Olmasa arada saçuñuñ sâyesi hicâb

1
Sabâ peyki ilet benden selâmı
Aña ki_oldur meliklerüñ imânı
Selâm-ı pâk kim müşgîn-hevâsı
Muattar ide gül bigi meşâmı
Selâm-ı cân-fizâ k’enfâsı anuñ

Sabâ saçuñ sıfatından ohır-iken bir bâb
Çemende toldı hevânun dimâgı anber-nâb

Yüzüñ safâsı meger aks saldı gül-zâra
Anuñ-ıçun eriyiben hayâdan oldı gül-âb

Saçlaruñuñ çîni kim yir yüzini müşgîn ider
Cânları bende salıb u göñülleri miskîn ider

Kaşlaruña âyet-i Nûn ve’l-Kalem hayrân kalur
Yañaguñı sûre-i Şems ü Kamer tahsîn ider

Saçuñ bendi tolu-durur garâyib
Anı görsün kim isterse regâyib

Yüzüñ Yûsuf lebüñ icâz-ı Îsî
Hakuñ sunında çoh olur acâyib

Saçuñ hevâsı-y-ıla cism ü cân muattar olur
Yüzüñ safâsı-y-ıla yir ü gök münevver olur

Cemâlüñi görüben gün zevâla düşer ü ay
Taña kalur yüzüñe bu ne hûb manzar olur

Saçuñ kadr ü yüzüñ ñev-rûz u hem îd
Lebüñe cân disem kim ide tebîd

Ne cân koduñ ne akl u ne dil ü dîn
Gözüñ bârî ne ider baña tevîd

Saçuñ Rûhu’llah-ıla hem-nefesdür
Anuñ-çun cân u dil aña hevesdür

Tenüñüñ aksi-durur nûrı ayuñ
Güneş dav’ı yüzünden muktebesdür