Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Sinsi bakışlar yılan gibi,
Sokmak için pusuda akrep gölgesi,
Farenin üfürük sesi,
Tebessüm aynada masumiyet ölü gibi..

İnsan oğlu kötülüğün selefi,

Küllenmiş eski duygular ayrıntısı,
Yaşantıma ışık tutulmadı,
Herşeyin sorumlusu şeytan mı..?
Peki şeytanlaşmış insanları..

Duygusuz bir yaratıktık,

Hoşlanmadığımı ağlayarak belirttim,
Ben dehşet içinde kaldım,
Masumluğu konusunda kuşkularım,
Küçük insani duygulara bağlıyım..

Sözcükleri istedikleri gibi evirip çevirdiler,

Gölgeler şeytansı,
Peşi sıra beden prangası,
Kurtarın yırtın bağlı ipleri,
Kurtulsun düşünce yalnızlığı..

Alçak nefis oynar iradeyle,

Merhaba ben shade,
Yani sadece sade,
Mahlasim sende katre,
Kendimi hapsettim yalnızlığa,
Bedeviyim susuz gölgede..

Öğle üzeri gökyüzü karardı,
Gökyüzünde bir parıltı vardı,
Bu şafak yalancı,
Gerçek şafak sökmeden ortalık karanlıktı,
Bu karanlık dakikalar en hüzünlü anlarımdı..

Kadına şiddet erkeklikse,
Şeytana ne gerek..!
Seni sırtında taşır elden ayaktan düşünce,
İki kuruş getirdinde ne gerek kibre..!

Vurduğun kadın ana,

Gözlerime yerleşen duygu,
Tüm diğer ifadeleri sildi,
Yüzümü kolumun kıvrımına gömdüm,
Hıçkırıklarımı boğuklaştırarak büzüldüm..

Nefsimden tuttu sigaram,

Nefes alamıyorum,
Izin verin nefes sesini duyayım,
Neyi sevmediysem yaşadım,
Büyük düşünmüşüm anladım..

Mütevaziydi sözlerim,

Kısa alacakaranlığında kalındı,
Dindi rüzgârın son kalıntıları,
Sabırsızlığımı bastıracağım,
Sabırsızlığım kötü alışkanlıktı..

Parmaklar arasında akan sığ düşüncelerim,