Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

beni bu evde yalnız bırak,
ama sende yanımda kal,
her istikamette, senle sonlanıyor yolum,

tutunacak bir seni buluyorum,
amansız koca bir daldan düşüyorum,

Hiç bu kadar zor meşakkatli olmadı,
Gölgeler kadar yumuşak,
Ihtişamı sert olmadı efendi..

Kendimden kaçtım bırakmadı takibi,
Alnımdaki leke bırakmadı peşimi,

Duygular dövüldü,
Sarsıldı ve ürkütüldü..
Hislerime tercüman arıyorum,
Uykum, olmayan sende mahkûm dürüldü..

Katlettim nefsimi,

Nereye varırsam varayım,
Nereye gidersem gideyim,
Hep sonunda sendeyim,
Yolun başında kimdim sana varınca unuttum..

Aslında ben kimim,

içimde konuştuklarımla, kavga ediyorum,
ait olduğum yerde değilim,
yazılı kaderimi üzdüm, günümde değilim,
insan, gidecek bir yeri olmayınca yalnızmış,
yalnızlığı, yalnız kalmadan anlayamazmışız..

Buldum seni,
Çölde bahâya ulaşmak gibi,
Gördüm seni,
Çölde bahâyı görmek gibi..

Dinlenmek gibi sana dokunmak,

Işıklar yuttu gecemi,
Gel beni kurtar uzaklara viraneyim,
Kendimi düşlerine taşıdım düştüm,
Gözyaşlarımı durduramadım dediler mahvoldum,
Seni görünce dirildim vurgunum

Hep eksiktim hep yarım,
Gözlerim doldukça boşalamayandım..
Hep eksiğim hep yarım,
Kulağımda feryadın, bende sancın..

Ellerim semadan inmedi hiç,

Aynadaki seni öldürdüm,
Düşüncelerimi sana hapsettim,
Ama seni öldürdüm,
En başından o anda öldürdüm..

Acımasızca kendimi sömürdüm,

bir karıncaya kıyamam, derdin.
çocukları sevindirmek,
ibadetle vakit geçirmek,
mezarlıkta ölümü hatırlamak derdin.

sana bağlayan, her türlü oyunu oynadın,