Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Kan mezar olmuş,
Güzel yüzler solmuş,
Çöl gibi gamlı olmuş,
Rüzgârda yırtık yelken gibi uçuşmuş..

Ürpererek küfüre başladılar,

Ümit yeşerir solmadı,
Soldurmak için çok direttim,
Hep bir ümit deyip çıktım yola,
Yarımdı feryadım ben yarım kaldım..

Zaman sakin sanki fırtına öncesi,

Olamadım ben kul abad,
Olamadım bir maskeye surat,
Dal kırıldı affetse masum değil rüzgâr,
Nefes bekler bir göğüs can için,
Köse kaldı fikrim kederli..

Sessizlik savaş çığlıklarından,
Ölmek üzere olan feryatlarımdan,
Bin kat kötüydü inleyen sancılarımdan,
Ah şu sessizlik uslanmıyor fıtratımdan..

Kekliğin duyuldu ötüşü,

Tavsiyelerle düzeldik son sürat,
Sillesi yedik dostun tavsiyesine kandık,
Suistimal edildi gönülde akan gözyaşı,
Anladık bize kendimiz dost kaldık..

Her kelama meyilli bu çirkin çocuk,

Yüklü hafif fısıltılar beni yaraladı,
Güzel yüzlü insanlarda..
Gerçek üstü bir çirkin sırıtış,
Hep bir belirsizlik içinde günah..

Sıcak kelimeler zihnimden kalbime,

Yay kaşlı, hafif esmer,
Hüznün çehreyi bıçak gibi keser,
Yaşı küçük, gönlü derya seher,
Feryadı duyulmadı sükût eder..

Aklını yaşından almaz,

Minicik bir kanarya,
Gökyüzünden uçup omzuma kondu,
Huysuz çocuğun kenara fırlattığı,
Oyuncaklar gibi denize devrilmiştim..

Sessizlik ve yalnızlık,

Masum Bedenler,
Kirli eller,
O ellerdeki düşler,
Zihnin kirli emelleri,
Hayattan koparılan çiçekler..

Çalmadan duramaz olmuşum,
Ömrümün geçmişe kapılarını,
Bu bana ağır gelen sözler yok mu..?
Geleceğimi ömrümden çaldı..

Dayanılmaz gürültü kemirdi kulaklarımı,