Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

değil mevki makam,
gönülden geçerse, arzusudur ihtişam,
varmalı bir hedefe,
elde değilse takılırsın geçmişe..

hepimizde mevcut bir taassub,

Sen delisin..!
Delilik hayatını boş yere harcamaktır,
Delilik beş para etmez biri olmaktır,
Içindeki kafeste bir aslanla,
Elinde anahtar varken öylece beklemektir..

O dili tanıyamadım,
Ne kadar çirkinleşeceğim hayâl edilemez,
Sesim yüksek ve çatlak çıktı,
Sessizliğe bürünmüştüm sessizce..

Denize baktım,

Ortalığa hafif bir karanlık çökmüştü,
Denizin suyunda yıkanıyordu,
Gök kubbede ihtişamıyla parıldayan ay..

Gözlerimi kitaptan kaldırdım,
Mavi kumaş gibi uzanan denizin sonsuzlukları,

Kayıpların ardında tarifsiz acılar,
Yürekleri dağladı son vedalar,
Toplu mezarlar acının merkezi,
Bir başka dokundu yüreklere sanki..

Hiç bir söz anlatamadı hissedilenleri,

Gözlerime yaşlar doldu,
Sessizce ağlamaya başladım,
Olmadığını söyle bunun bir göz yanılgısı,
Yalanın gücü zirveye ulaşmıştı..

Hayatım ıssız bir çöl gibi,

Mağrur yaradılışlı,
Yoluma ışık vurmuyordu,
Ve şu sözlerle noktalandı öyküm,
Uzaktan sevdalıydım..

Kötülüğü ezme arzusundaydım,

Gecelerimin sabahı buhranlı,
Perdelerden sızan ışık,
Kurşuni soğuk sözler cesaretimi kırdı,
Uzunca günleri gözüme aşıladı..

Ağlar ördük içinden çıkılmaz,

Rîyanın rüyâları resmedildi,
Tuvaller kötüleri süsledi,
Bu kaçıncı ressamın sükûtu hayâli,
Düşler portrelere gizlendi..

Artık devran değişti,

Küçük adımlar attım,
Gözlerinde kendimin aynası..
Küçüldükçe küçüldüm, gözlerine kandım,
Gözyaşlarımı dikenli gülle sildim..

Soğuk kış yağmurları,