Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Korunmuş sayılmadık ruhtan kötü,
Soluk çakıllarla çizilmiş daireler,
Bir fersah ilerde,
Ay ışığında parıldadığı görüldü..

Yelken açmış bir gemi,

Gün ışığına asılı,
Hüznümün fasılaları..
Hayâl gücüme bel bağladım,
Kayıp ruhlar gibi çığlıklar attım..

İlerledikçe gün ışığı zayıfladı,

İhtiyar adam ağır ağır gevşedi,
Hareketsiz kaldı göz kapakları titreşti,
Dünümün peşine düştüm,
Sonra hüzünlü düşümün..

Sözler kalbime bir ışık yaktı,

Sesim umutsuzluk doluydu,
Görmedim güneş yüzü,
Kâğıt yumuşacık kokulu,
Düşlerimse meltem yüzü..

Akla hayale sığmayan düşlere sahibim,

Baştaki yaşın kaygısız coşkunluğu,
Bu görünüşün altında kuşkulu,
Güvensiz ve karanlık iç dünyası,
İçinde kıvranıldı huzursuzluğun..

Yalnız yaşadığım saatlerin birikimi,

Bahsettim senden Allah'a,
Gönül tatmin olmadı,
Kalbim cevap verdi beni incitme,
Razı olmadı ilâhi, sebep mazide..

Yorgunum, gizlendim senlere,

Gülerek ihanet ettiler,
Yalnızlığa koşarak ittiler,
Ne bu düşmanlık demeden,
İçimde ne varsa kül eylediler..

Yolları uzun bu sitemin,

Günahımı hafifletmedi,
Tokatlar biraz harareti dindirmedi,
Biraz kendime gelemedim,
Aklımı başıma sesleyemedim..

Çağrı kulağımda yankılandı,

Elini tutuyorum içimdeki çocuğun,
Mazi ırak, cüsse yorgun,
Ben ki aynadaki beni kaldıramıyorum..

Buğulu yüzüm hayatın çorağında,
Yükler ağırlığınca omzumda,

Duymuyor musun sessizliği..?
İçimde fırtınalar kopuyor,
Beni duymuyorlar,
Heyûlâ kısır döngüdeyim,
Yalnızlığımı yırtıyorlar..